Ευσυνειδησία και συμμόρφωση οδηγούν, τελικά, σε ΥΠΟΤΑΓΗ

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος.

     Θα σας κουράσω λίγο σήμερα με ένα μεγάλο κείμενο αναφοράς στα πειράματα «υπακοής σε πρόσωπα Εξουσίας» που έκανε στα μέσα του περασμένου αιώνα στο Yale ο καθηγητής Ψυχολογίας Dr Stanley Milgram για τα οποία ίσως έχετε ήδη διαβάσει κάτι σχετικό. Εκείνα τα πειράματα κοινωνικής ψυχολογίας αποκάλυψαν πόσο εύκολο είναι για άτομα που διαθέτουν «κύρος και εξουσία» να επηρεάζουν τις συμπεριφορές άλλων ατόμων.

     Στα πειράματα Milgram ο «δάσκαλος» κάθεται μπροστά σε μια κονσόλα από την οποία μπορεί να κάνει στο άλλο άτομο «μαθητή» που βρίσκεται σε διπλανό δωμάτιο «ηλεκτροσόκ» κάθε φορά που δίνει λάθος σε κάποια ερώτηση. Στο δωμάτιο παροχής ηλεκτροσόκ δίπλα στον «δάσκαλο» βρίσκεται το πρόσωπο «κύρους και εξουσίας» που τον επιβλέπει. 

http://psychology.about.com/od/historyofpsychology/a/milgram.htm

     Με την παρότρυνση του «επιβλέποντα» ο «δάσκαλος» αυξάνει τα βολτ του ηλεκτροσόκ που ακούει (αλλά δεν βλέπει) τον «μαθητή» που τιμωρείται για κάθε λάθος…Σημειώνω ότι τα πειράματα του καθηγητή Milgram διεξάχθηκαν (από πρόθεση και όχι τυχαία) στη διάρκεια της δίκης του περιβόητου Γερμανού Ναζί «εγκληματία πολέμου» Otto Adolph Eichmann.που είχε συλληφθεί από μυστικούς Ισραηλινούς πράκτορες.

     Το ερώτημα ήταν «εάν και κατά πόσο οι Ναζί δήμιοι Εβραίων και άλλων εκατομμυρίων ανθρώπων ήταν απλά πειθήνια-υπάκουα όργανα στις εντολές των Αρχηγών τους», δηλαδή προσώπων που διέθεταν «Κύρος και Εξουσία». Τα πειράματα μέτρησαν την προθυμία των συμμετεχόντων να υπακούσουν και να εφαρμόσουν τις εντολές που τους δίνει το πρόσωπο «Κύρους και Εξουσίας» έστω και εάν αυτές, προκαλώντας πόνο, έρχονται σε αντίθεση με την προσωπική τους συνείδηση.

     Να διευκρινίσω εδώ ότι τα ηλεκτροσόκ ΔΕΝ είναι πραγματικά όπως δεν είναι και οι κραυγές πόνου του θύματος!

     Τόσο ο καθηγητής Milgram όσο και άλλοι ψυχολόγοι που επανέλαβαν αυτά τα πειράματα σημειώνουν ότι διαπίστωσαν δυσκολία στην παροχή ηλεκτροσόκ και πόνου στα θύματά τους όταν τα δύο δωμάτια δεν τα χώριζε κάποιος τοίχος από τούβλα αλλά ένας γυάλινος τοίχος. Με γυάλινο διαχωριστικό τοίχο ήταν δύσκολο για τον θύτη να προξενήσει πόνο στο θύμα παρά τις επιτακτικές παραινέσεις του προσώπου Εξουσίας και Κύρους και μάλιστα πολλοί θύτες απέφευγαν την διασταύρωση των βλεμμάτων τους με τα θύματά τους!…

     Πρόσωπα που παίρνουν αποφάσεις επώδυνες για άλλα άτομα προτιμούν να κρατούν αποστάσεις από αυτά καθώς η άμεση επαφή, πρόσωπο-με-πρόσωπο καθιστά την επιβολή τους πιο δύσκολη…

Τα Γαλλικά Πειράματα

Αναδημοσίευση γιατί η σκόπιμη παραπληροφόρηση συνεχίζεται...

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ BLOG..

Θέμα – το νέο email μας από τον Ιανουάριο του 2020 

ΠΡΟΣΟΧΗ το e-mail άλλαξε 

>>>stamdamalitis@gmail.com

Έχουμε αναρτήσει και άλλη σχετική ανακοίνωση!

… Προς ενημέρωση αναγνωστών και συμπολιτών μου που θέλουν να έχουν μια επικοινωνία μαζί μου και για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις από εσάς προς εμένα, για δημιουργία εντυπώσεων!.…

Επειδή κάποιοι συμπολίτες μου κατά καιρούς εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους ότι μας στέλνουν e-mail  με θέματα προς δημοσίευση στο blog και δεν τα βλέπουν αναρτημένα, το μυαλό, η σκέψη και η φαντασία τους πάει αλλού αλλά είναι ανυπόστατη... όπως π.χ. του Δήμαρχου Ερμιονίδας Γιάννη Γεωργόπουλου που αναφέρεται στην Αγωγή του ως εξής:

Στο ίδιο σχόλιο αναφέρεται και ο αντιδήμαρχος καθαριότητας Γιάννης Τσαμαδός σε ανάρτηση του στο blog - Εικονοσκόπιο - που νομίζει πως  τον "προβάλλει" ότι μου έστειλε την απάντηση του (10 ημέρες μετά από το σχετικό σχόλιο...) αλλά εγώ δεν την ανάρτησα. 

Αιρετοί άρχοντες της Ερμιονίδας θέλω να πιστεύω πως αυτή τη φορά θα εμπεδώσετε το e-mail μου που χρησιμοποιούμε  από τον Ιανουάριο μήνα αυτού του χρόνου. Γιατί δυο τινά πρέπει να συμβαίνουν με εσάς κατά τη γνώμη μου ή δεν μου στέλνετε καθόλου e-mail με τα Δελτία Τύπου κ.α.  (παρά μόνο στα φιλικά σας blog!!) έτσι για να έχετε να λέτε και όποιους πείσετε...  ή τα στέλνετε στο e-mail με την παλιά διεύθυνση και αντί να έρχονται σε εμένα, παίρνουν το δρόμο για το διάστημα και κάνουν, το αέναο ταξίδι τους...

Βέβαια, σ' αυτό ίσως έχουν και ευθύνη "οι περίφημοι συνεργάτες"  του κ. δημάρχου.... 

Αλλά αυτό, είναι δική του υποχρέωση να το εξετάσει...

Αντί για καλημέρα.

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

ΥΓ. ΠΡΟΣΟΧΗ το e-mail άλλαξε   >>>stamdamalitis@gmail.com 

είναι αναρτημένο πάνω στη δεξιά στήλη του blog με όλα τα προσωπικά μου στοιχεία, τις θέσεις και τα πιστεύω μου  σαν επώνυμός διαχειριστής του blog που είμαι και όχι κατά δήλωσή μου  ή αυτοαποκαλουμένος δημοσιογράφος κατά τον κ.  Γιάννη Γεωργόπουλο - όπως αναφέρεται στα δικόγραφα - αν αυτό τον τιμάει σαν πολίτη, πόσο μάλλον σαν δήμαρχο ... 

Δελτίο Τύπου – Ευχαριστήρια επιστολή του Προέδρου της Κοινότητας Ερμιόνης προς όλους τους συντελεστές για την προσπάθεια ίδρυσης μουσείου στην πόλη μας....

 

Email στο blog …

Η Κοινότητα Ερμιόνης και πλήθος συμπολιτών και συνδημοτών μας με συναισθήματα χαράς και ενθουσιασμού πληροφορήθηκε από τα Δελτία Τύπου του Υπουργείου Πολιτισμού και του Δήμου Ερμιονίδας σχετικά με τη δημιουργία αρχαιολογικού μουσείου στην πόλη μας και την ανάδειξη της  Παλαιοχριστιανικής βασιλικής. Η πολύχρονη, συνεχής και αδιάκοπη ενασχόληση του Ερμιονικού Συνδέσμου με την ιστορία της πόλης μας, την πολιτιστική μας ταυτότητα, τα ήθη και έθιμα και τις παραδόσεις, είχαν ως επιστέγαση την ίδρυση και λειτουργία στην μικρή μας πόλη α) του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου, β) του Ιδρύματος Παπαβασιλείου με το Μουσείο Παιχνιδιών αλλά έκρυβαν και ένα σπουδαίο πόθο. Την ανάγκη της ανάδειξης και της ιστορικής σημασίας τόσων αρχαιολογικών και σημαντικών ευρημάτων της Ερμιόνης.

Αυτός ο πόθος μεταλαμπαδεύτηκε και μετενσαρκώθηκε σε ιδέα και όραμα από την συμπολίτισσα μας κυρία Μαριάννα Βαρδή-Βαρδινογιάννη, η οποία στα πρώτα βραβεία πολιτισμού το καλοκαίρι του 2018 που φέρουν το όνομά της ανακοίνωσε την επιθυμία της για ίδρυση αρχαιολογικού μουσείου στην Ερμιόνη.

Δοθείσης της ευκαιρίας τιμούμε και στηρίζουμε την απόφαση του τότε Κοινοτικού Συμβουλίου με αριθμό 10/2018 και του αείμνηστου Προέδρου Χρήστου Δάγκλη (ο ουσιαστικότερος λόγος για την τεκμηρίωση της απόφασης αριθμός 28/2020 του παρόντος Κοινοτικού Συμβουλίου να δοθεί το όνομά του σε δημοτική οδό της πόλης μας) για την παραχώρηση του σημερινού δημοτικού καταστήματος στο Υ.Π.Π.Ο. Μνημονεύουμε και την επικύρωση της ανωτέρω απόφασης με αριθμό 125/2018 απ’ το Δημοτικό Συμβούλιο Ερμιονίδας επί δημαρχίας αείμνηστου Δημητρίου Σφυρή.

Χαιρετίζουμε με ικανοποίηση το γεγονός ότι η σημερινή Δημοτική Αρχή και ο Δήμαρχος Ερμιονίδας κύριος Γιάννης Γεωργόπουλος, προσωπικά έχει ευαισθητοποιηθεί για την υλοποίηση του ανωτέρω σκοπού.

Η ίδρυση αρχαιολογικού μουσείου μαζί με την ανάδειξη πλήθους αρχαιολογικών ευρημάτων του τόπου μας είναι σταθμός της ιστορικής, πολιτιστικής και κοινωνικής μας ταυτότητας. Θα είναι πηγή κοινωνικής, εκπαιδευτικής και πολιτιστικής σκέψης , εργαστήρι πολιτισμού και παιδείας, αρωγός γνώσης των αξιών του αρχαίου ελληνικού κόσμου και της βυζαντινής περιόδου, πυλώνας τουριστικής και οικονομικής ανάπτυξης.

Η μικρή μας Ερμιόνη των 3.500 κατοίκων έχοντας στεγάσει για το σήμερα και το αύριο την ιστορία της και τον πολιτισμό της με το αρχαιολογικό μουσείο-το ιστορικό και λαογραφικό μουσείο-το μουσείο παιχνιδιών-τη δημοτική βιβλιοθήκη ”Απόστολος Γκάτσος” και το πνευματικό κέντρο Συγγρού, θα έχει περίοπτη θέση, ίσως και μοναδική βάσει του πληθυσμού, σε όλο το πανελλήνιο. Θα ενταχθεί στους φάρους πολιτισμού και σε σημαντική θέση στο χάρτη της πολιτιστικής ζωής της χώρας μας.

Υποκλινόμαστε με σεβασμό και σεμνότητα για να ευχαριστήσουμε για άλλη μια φορά την αξία συμπατριώτισσα μας  κυρία Μαριάννα Βαρδή-Βαρδινογιάννη, για τη συνεχή και αδιάκοπη προσφορά της, το αταλάντευτο ενδιαφέρον της και για τα οράματα που έχει και συνεχίζει να έχει για την ιδιαίτερη πατρίδα της Ερμιόνη.

Για άλλη μια φορά άνοιξε τα φτερά της και αγκάλιασε τους πόθους μας  για να μας ταξιδέψει σε πελάγη υπερηφάνειας και αξιοσύνης εκεί που μόνο αυτή μπορεί να μας οδηγήσει. Είμαστε όλοι ως Ερμιονίτες και Ερμιονιδείς, έτοιμοι να βοηθήσουμε όπου μας ζητηθεί. Είμαστε όλοι υπερήφανοι για τη Μαριάννα της Ερμιόνης, τη Μαριάννα της  Ερμιονίδας, τη Μαριάννα της Ελλάδας και όλου του κόσμου.

Γλυκιά μας πατρίδα Ερμιόνη, όσο εσύ θα γεννάς τέτοια άξια τέκνα και στις πιο δύσκολες εποχές, όπως και σήμερα, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.

Οι ημίθεοι που κατοικούν στο όρος Πρωνός αγναντεύοντας τα νερά της θάλασσας του Αργοσαρωνικού κόλπου  και σκαρώνοντας ταξίδια στο αρχιπέλαγος και στις θάλασσες του κόσμου, μυρίζοντας το θυμάρι, τις ελιές, τις ροδιές και τις μανταρινιές του κάμπου μας, μαζί με το λιβάνι του Μοναστηριού των Αγίων μας, πάντα θα σε προστατεύουν, θα σε θωρακίζουν και θα σε οδηγούν στο ωραίο και το ξεχωριστό.

Γλυκιά μας γενέθλια γη, Ερμιόνη, σου αφιερώνουμε σ’ αυτές τις στιγμές χαράς και ενθουσιασμού, το τραγούδι - … «ποιος να συγκριθεί μαζί σου»...

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ της

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

ΙΩΣΗΦ ΓΑΝΩΣΗΣ

Ιστορικά γεγονότα και ρεπορτάζ στην Ερμιονίδα - στo Κρανίδι - από το blog - συνέχεια ...

Αφιέρωμα ως μνημόσυνο  στη μνήμη του Κρανιδιώτη Ήρωα του 21  ΠαπαΑρσένη Κρέστα για τη θυσία του στον Aγώνα της Επανάστασης

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΣΗ

-------------------------------------------------------------------------------------------------

4 Μαίου 1919

Στο Κρανίδι - Τίμησαν τη μνήμη του Κρανιδώτη Αρχιμανδρίτη οπλαρχηγού ήρωα της Επανάστασης του 21 Αρσένιου Κρέστα (Παπαρσένη) 

Σήμερα 2η ημέρα των εκδηλώσεων παραβρέθηκε και 

η Α.Ε.  ΠτΔ κ. Προκόπιος Παυλόπουλος 

Μετά την Αρχιερατική Δοξολογία,  τον πανηγυρικό λόγο εκφώνησε 
(για δεύτερη φορά ενώπιον του ΠτΔ. - η πρώτη στην Ερμιόνη)

 ο φιλόλογος και ιστορικός ερευνητής εξ Ερμιόνης κ.Ιωάννης Ησαΐας.

Κατάθεση στεφάνου στο μνημείο του Παπαρσένη από

 τον ΠτΔ κ.Π. Παυλόπουλου

Η επετειακή εκδήλωση ολοκληρώθηκε στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων  
του Λυκείου Κρανιδίου 

Αρχικά με την ομιλία του Δημάρχου Δ. Σφυρή 

την απονομή τιμητικής διάκρισης προς τον ΠτΔ 

και κατόπιν την αντιφώνησή του κ. Προέδρου.

Στην αντιφώνησή του κατά την απονομή τιμητικής διάκρισης από τον Δήμο Ερμιονίδος, ο κ. Παυλόπουλος μετά την ομιλία του και την  αναφορά του στον Παπαρσένη  θέλοντας να στείλει νέο μήνυμα προς την Τουρκία τόνισε,  ότι «η Ελευθερία συνιστά για κάθε Έλληνα βιωματική αξία, δηλαδή conditio sine qua non της ίδιας της ύπαρξής του και είμαστε έτοιμοι να την υπερασπισθούμε έναντι οιασδήποτε επιβουλής».

Υπογράμμισε, επίσης ότι «αυτό δεν θα πρέπει, ποτέ, να το λησμονεί κανείς στο πλαίσιο της ευρύτερης Διεθνούς Κοινότητας, εντός της οποίας, με κύριο σκοπό την προαγωγή της Ειρήνης και της συνεργασίας με άλλους Λαούς, πορεύεται η Πατρίδα μας, σεβόμενη απολύτως και απαρεγκλίτως το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο στο σύνολό τους».

Απευθυνόμενος προς την Τουρκία σημείωσε: «Κατ’ εξοχήν δε αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπει η γειτονική μας Τουρκία, δοθέντος μάλιστα ότι από τον σεβασμό αυτής της αρχής εξαρτάται η μεταξύ μας φιλία και καλή γειτονία καθώς και η γενικότερη Ευρωπαϊκή της προοπτική».

Αναφερόμενος στην ηρωική ζωή και στον μαρτυρικό θάνατο του Παπαρσένη σημείωσε ότι συνθέτουν εμβληματικές αιματοβαμμένες ψηφίδες της ανεκτίμητης προσφοράς και συμβολής της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας και του Ιερού Κλήρου της στους Αγώνες του Λαού μας και του Έθνους μας για την υπεράσπιση της Πατρίδας μας.

Μάλιστα, υπογράμμισε  ότι «Εμείς, οι Έλληνες, έχουμε Ιερό Χρέος ν’ αναγνωρίζουμε, στο διηνεκές, και να σεβόμαστε, στο ακέραιο, την αδιαμφισβήτητη αλήθεια της προσφοράς και της συμβολής της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Ιερού Κλήρου της στην υπεράσπιση της Πατρίδος, όπως άλλωστε η αλήθεια αυτή καταγράφεται, με ιστορικώς αμάχητα τεκμήρια, και αποτυπώνεται, εμμέσως πλην σαφώς, σε όλα, ανεξαιρέτως, τα Δημοκρατικά μας Συντάγματα».

Κλείνοντας θα μας πει κι' αυτό, πως

 - Η ιστορική Αλήθεια δεν είναι ζήτημα πίστης αλλά Ιστορικής Δικαιοσύνης!! ... 

Το ελικόπτερο με το όποιο ήρθε ο κ. Πρόεδρος με την ακολουθία του, μόλις έχει απογειωθεί  από το Κρανίδι για την επιστροφή του στην Αθήνα και από εκεί στο προεδρικό μέγαρο.

Φώτο - ρεπορτάζ 
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Υστερόγραφο

Posted by olympiada on May 4, 2019

ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΙΜΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΡΜΙΟΝΙΔΟΣ

Κρανίδι, 4.5.2019

Κύριε Δήμαρχε,

>>>>>>>>>>>>>

Η τιμή που μόλις επιδαψιλεύσατε στο πρόσωπό μου, υπό την ιδιότητά μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία έλαβε μάλιστα χώρα στο πλαίσιο της αυτονόητης εδώ παρουσίας μου, ως αποτελέσματος της ιστορικώς οφειλομένης ανταπόκρισής μου στην ευγενική πρόσκλησή σας να παραστώ στις επετειακές εκδηλώσεις μνήμης ενός θρυλικού τέκνου αυτή της Γης, του Μεγάλου Αγωνιστή της Εθνεγερσίας του 1821, Αρσενίου Κρέστα, του θρυλικού Παπαρσένη, με επιφορτίζει με το Ιερό Χρέος να φανώ άξιός της, διαφυλάσσοντας τις μεγάλες παρακαταθήκες του υπέρ Πατρίδας και Θρησκείας Ιερού Αγώνα του, όπως και της μαρτυρικής Θυσίας του.

Ι. Ας μου επιτραπεί, λοιπόν, ν’ αναφερθώ, έστω δι’ ολίγων και κατ’ ανάγκην αποσπασματικώς, στην προσωπικότητα του Παπαρσένη και στην μέχρις αυτοθυσίας προσφορά του στον μεγαλειώδη ξεσηκωμό του Γένους μας κατά των κατακτητών, ύστερα από τέσσερις αιώνες οθωμανικής σκλαβιάς.

Α. Ως γνωστόν, ο Παπαρσένης γεννήθηκε στο Κρανίδι το 1773, βαπτίσθηκε στο όνομα Αλέξανδρος και ήταν γιος του γεωργού Γεωργίου Κρέστα. 

1. Αρχικά εντάχθηκε ως δόκιμος μοναχός στην Μονή Ζωοδόχου Πηγής του Πόρου. Όταν χειροτονήθηκε διάκονος από τον Επίσκοπο Δαμαλών (Τροιζήνος)  Ιωνά, έλαβε το όνομα Αρσένιος. Επειδή εκτιμήθηκε πολύ η φιλομάθειά του, αρχικά εστάλη για ανώτερη εκπαίδευση στην περίφημη Σχολή της Δημητσάνας -στους αποφοίτους της οποίας συμπεριλαμβάνεται και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε′- ενώ κατόπιν παρακολούθησε μαθήματα στην ονομαστή Σχολή (Ακαδημία) των Κυδωνιών (Αϊβαλί Μικράς Ασίας). Μετά την αποφοίτησή του από την τελευταία πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και έλαβε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στην συνέχεια, προσελήφθη ως Γραμματέας στα γραφεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τοποθετήθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα στις εξωτερικές υποθέσεις, κατά την προεπαναστατική περίοδο.

2. Λίγο πριν από το 1818, και επειδή είχε πληροφορηθεί την ύπαρξη προεπαναστατικών διεργασιών, κατεβαίνει στο Κρανίδι, αναλαμβάνοντας το έργο  του Δασκάλου στην ιδιαίτερη Πατρίδα του, ταυτόχρονα μ’ εκείνο του Ιεροκήρυκα του Ευαγγελίου. Τότε, ασχολήθηκε εντατικά με την προετοιμασία του υπόδουλου Έθνους για τον επικείμενο μεγάλο ξεσηκωμό, επισκεπτόμενος τα νησιά Σπέτσες και Ύδρα και συνεργαζόμενος με «ομοϊδεάτες» του στα γειτονικά χωριά του «Κάτω Νεχαγιέ» (Ερμιονίδας).

3. Στις 26 Νοεμβρίου 1818, μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, με τον βαθμό του Ιερέα των Φιλικών, από τον Σπετσιώτη πλοιοκτήτη, Φιλικό και μετέπειτα πολιτικό, Γεώργιο Πάνου.

Β. Με την έκρηξη της Επανάστασης του 1821, ο Παπαρσένης δίνει ένα βροντερό «παρών» στο πεδίο των μαχών, με απαράμιλλη μαχητικότητα και πλήρη αυταπάρνηση. Έτσι:

1. Αναδεικνύεται αμέσως οπλαρχηγός των Κρανιδιωτών αλλά και ολόκληρης της Επαρχίας του «Κάτω Νεχαγιέ» (Ερμιονίδας), με τον διορισμό του ως αρχηγού της Ερμιονίδας να υπογράφεται στην Ύδρα, στις 25 Μαρτίου 1821. Συγκαλεί, μαζί με λοιπούς Καπεταναίους της Πελοποννήσου, την Δημογεροντία Κρανιδίου, την 1η Απριλίου 1821, η οποία, αφού κάλεσε τους υπόδουλους Έλληνες στα όπλα για την απόκτηση της πολυπόθητης Ελευθερίας τους, έδωσε εντολή στον Παπαρσένη να κινηθεί για την απελευθέρωση του Ναυπλίου και, γενικώς, ν’ αγωνισθεί όπου η Πατρίδα τον είχε ανάγκη. Ο Παπαρσένης, κληρικός και συνάμα επαναστάτης, τελεί την Θεία Λειτουργία στο Ναό της Πάνω Παναγίας (Σύναξη της Θεοτόκου) Κρανιδίου, μεταλαμβάνει όλα τα παλληκάρια του και εκδίδει, την ίδια μέρα, διαταγή κίνησης των στρατευμένων.

2. Έτσι, λαμβάνει μέρος στην πρώτη πολιορκία του Ναυπλίου από τις Ελληνικές Δυνάμεις. Συγκεκριμένα, μ’ εντολή του Παπαρσένη, το εκστρατευτικό σώμα των Κατωναχαϊτών ξεκίνησε για το Ναύπλιο, χωρισμένο σε τρεις ομάδες από την ξηρά και σε άλλες τρεις ομάδες από την θάλασσα. Ο Παπαρσένης οχυρώθηκε στην ανατολική πλευρά του Παλαμηδίου, μαζί με τους συμπατριώτες του, πολιορκώντας το Ναύπλιο. Η πρώτη πολιορκία δεν έφερε, για διάφορους λόγους, αποτέλεσμα. Χωρίς καθυστέρηση, ξεκίνησε και η δεύτερη πολιορκία του Ναυπλίου, αφού προηγουμένως έφτασε στο Άργος ο Σπετσιώτης Γκίκας Μπότασης, ο οποίος, μαζί με τον Παπαρσένη και άλλους οπλαρχηγούς, ενεθάρρυναν τους στρατιώτες τους να συνεχίσουν με πείσμα την προσπάθεια κατάληψης της Πόλης.

3. Ο Παπαρσένης, όμως, επέδειξε αποφασιστικότητα και ηρωϊσμό στο ακόλουθο συμβάν, που έλαβε χώρα κατά την διάρκεια της δεύτερης πολιορκίας του Ναυπλίου. Συγκεκριμένα, όταν ο Κεχαγιάμπεης Μουσταφάς εστάλη, στις 24 Απριλίου 1821, για να πολιορκήσει το φρούριο του Άργους και να καταλάβει την Πόλη, ο Παπαρσένης, με Κρανιδιώτες, Σπετσιώτες και Αργείους, προσπάθησε να τον αναχαιτίσει στο φράγμα του ποταμού Ξηριά ή Ξεριά. Επειδή η μάχη υπήρξε άνιση, οι εξεγερμένοι Έλληνες αναγκάσθηκαν να οπισθοχωρήσουν, μ’ ένα τμήμα των Αργείων να καταφεύγει στη Μονή Κατακεκρυμμένης, μαζί με τον Παπαρσένη και τον Δημήτριο Τσώκρη. Παρότι επικηρυγμένος από τον Κεχαγιάμπεη, ο Παπαρσένης κατάφερε, με το σπαθί στο χέρι, να διασχίσει, μαζί με τα παλληκάρια του, το στρατόπεδο των εχθρών, χωρίς να γίνει αντιληπτός. Έτσι διεσώθησαν, προκειμένου να μπορέσουν να συνεχίσουν τον Αγώνα, ενώ ο Κεχαγιάμπεης έφτασε στο Ναύπλιο και έλυσε την δεύτερη πολιορκία της Πόλης από τους Έλληνες. 

4. Τον Παπαρσένη, όμως, τον ξανασυναντάμε ως πρωταγωνιστή και στην τρίτη πολιορκία του Ναυπλίου. 

α) Αυτή ξεκίνησε όταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απέστειλε στο Ναύπλιο, ως αρχηγό των Ελλήνων πολιορκητών, τον Νικήτα Σταματελόπουλο, τον ηρωϊκό, Νικηταρά, τον οποίο συνόδευαν πενήντα Καρυτινοί. Αυτός κατέβηκε στην Αργολίδα την 15η Μαΐου 1821 και ξανάρχισε την πολιορκία της Πόλης, έχοντας στο πλευρό του τον Παπαρσένη, τον Στάικο Σταϊκόπουλο και άλλους ντόπιους οπλαρχηγούς. Όταν οι Τούρκοι, πιεσμένοι από την πείνα, κατευθύνθηκαν προς το Κατόγλι γι’ αναζήτηση τροφής, συγκρούσθηκαν με τις Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις. Ο Παπαρσένης, από κοινού με τους αδελφούς Νικήτα και Νικόλαο Σταματελόπουλο, τους κατατρόπωσαν, τρέποντας τους σε φυγή.  

β) Ακολουθούν διάφορες σημαντικές εξελίξεις στο εσωτερικό του «στρατοπέδου» των Ελλήνων, με κυριότερες την αντικατάσταση του Νικηταρά από τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, ως επικεφαλής των πολιορκητών του Ναυπλίου, αλλά και η άφιξη, τον Ιούνιο του 1821, στην Ύδρα του Δημητρίου Υψηλάντη, ως πληρεξουσίου του Γενικού Επιτρόπου της Αρχής. Ο Υψηλάντης, μέσω Σπετσών, φθάνει στο Άστρος Κυνουρίας και πηγαίνει στο στρατόπεδο των Βερβένων. Τέλος, η πτώση της Τρίπολης, τον Σεπτέμβριο του 1821, ενίσχυσε ακόμη περισσότερο το φρόνημα των πολιορκητών του Ναυπλίου, οι οποίο απέκρουσαν επιτυχώς τις εξόδους από την Πόλη που επιχείρησαν οι Τούρκοι.

5. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι ο Παπαρσένης εγκατέλειψε, για κάποιο διάστημα, την πολιορκία του Ναυπλίου και την θέση του κατέλαβε ο Κρανιδιώτης οπλαρχηγός Αναγνώστης Ζέρβας.  Διότι, από τις αρχές Ιουνίου του 1821, ένοπλο εκστρατευτικό σώμα, με 200 Κατωναχαΐτες, υπό την αρχηγία του Παπαρσένη και του Νικηταρά, έσπευσε προς ενίσχυση του Οδυσσέα Ανδρούτσου, που αγωνιζόταν κατά των πασάδων Ομέρ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα. Στα μέσα Ιουνίου το στρατιωτικό σώμα του Παπαρσένη στρατοπεδεύει στα Μεγάλα Δερβένια –όπως γνωρίζετε, η λέξη δερβένι σημαίνει την «κλεισούρα», το μέρος δηλαδή όπου η διάβαση είναι στενή- της Μεγαρίδας, προκειμένου ν’ ανακόψει την διάβαση των δύο αυτών πασάδων από τον Ισθμό και την κάθοδό τους στην Πελοπόννησο. Στο ένοπλο αυτό σώμα των εξεγερμένων Ελλήνων, που εστάλη στα Μεγάλα Δερβένια της Μεγαρίδας, προστέθηκε στην συνέχεια, μ’ εντολή του Κολοκοτρώνη, και ο Ερμιονίτης οπλαρχηγός Γιάννης Μήτσας.

6. Ξαναγυρίζοντας στην πολιορκία του Ναυπλίου, πρέπει να σημειώσουμε ότι οι επικεφαλής των Ελληνικών Δυνάμεων και υπεύθυνοι για την διεξαγωγή της πολιορκίας, Νικηταράς και Παπαρσένης, αποδέχθηκαν το σχέδιο για «άλωση εξ εφόδου», που πρότεινε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο οποίος, από τα τέλη Νοεμβρίου του 1821, είχε καταφθάσει στο Άργος μαζί με τον Κολοκοτρώνη. Στην έφοδο, που έλαβε χώρα την νύκτα της 3ης προς την 4η Δεκεμβρίου 1821, υπό την αρχηγία του Νικηταρά και με την παρουσία του Δημητρίου Υψηλάντη, συμμετείχε, εκτός των άλλων οπλαρχηγών, και ο Παπαρσένης, επιχειρώντας από ξηρά, μαζί με 150 Κατωναχαΐτες.  Στόχος της επίθεσής τους ήταν η γέφυρα του Παλαμηδίου. Η επίθεση δεν πέτυχε διότι, λόγω κακών καιρικών συνθηκών, δεν κατέστη δυνατός ο συντονισμός των Ελληνικών πλοιαρίων.

7. Στις αρχές του 1822, η Ελληνική Κυβέρνηση αποφάσισε να διοργανώσει εκστρατεία για την κατάληψη της Λαμίας, και το εν λόγω εγχείρημα το ανέθεσε στον Πρόεδρο του Βουλευτικού, Δημήτριο Υψηλάντη, συνεπικουρούμενο από τον Νικηταρά, τον Παπαρσένη και τον Παναγιώτη Ζαφειρόπουλο, που είχαν υπό τις διαταγές τους 700 στρατιώτες. Ύστερα από σύσκεψη του Υψηλάντη με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τους άλλους οπλαρχηγούς στην Κάτω Τιθορέα, έγινε, την 1η Απριλίου 1822, απόβαση στον Αχινό, λίγα χιλιόμετρα από την Στυλίδα. Η Στυλίδα κατελήφθη τελικώς από τους Έλληνες, οι οποίοι οχυρώθηκαν σε αυτήν. Σ’ εκείνες τις μάχες διακρίθηκε ο Παπαρσένης, καθώς συνεργάσθηκε στην Αγία Μαρίνα με το εκστρατευτικό σώμα του Δημητρίου Υψηλάντη, του Ανδρούτσου και του Νικηταρά, με αποτέλεσμα να καθηλώσουν τους Οθωμανούς, που διέθεταν δύναμη 18.000 οπλιτών, για δύο εβδομάδες στο ίδιο σημείο.

8. Ο Παπαρσένης όμως πολεμά και κατά του Δράμαλη, όταν ο τελευταίος, αποβλέποντας στο να λύσει την πολιορκία του Ναυπλίου, προχώρησε προς το Άργος και στρατοπέδευσε έξω από την Πόλη, στις 12 Ιουλίου 1822, ενώ την επόμενη ημέρα εισήλθε σε αυτήν. Ο Γέρος του Μοριά, που διέθετε στρατηγικό νου, θέλησε να καθυστερήσει τις εχθρικές δυνάμεις, για να χάσουν πολύτιμο χρόνο και να αυτοεγκλωβισθούν, εάν ήταν δυνατό, στον Αργολικό κάμπο. Στο πλαίσιο της κατάληψης επίκαιρων θέσεων από τους Έλληνες, προκειμένου να πετύχουν αυτόν τον στόχο, μεταξύ άλλων κινήσεων προβλέφθηκε και η ακόλουθη: Ένοπλα τμήματα Κατωναχαϊτών συγκρότησαν ομάδες «κρούσης και άμυνας», υπό την αρχηγία και καθοδήγηση του Παπαρσένη, των Μητσαίων (Γιάννη και Σταμάτη) από την Ερμιόνη, αλλά και των Κρανιδιωτών Αναγνώστη Ζέρβα και Νικολάου Λάμπρου. Οχυρώθηκαν στο χωριό Στεφάνι, έξω από τις Μυκήνες (Χαρβάτι), για να ελέγχουν τον ανεφοδιασμό του Δράμαλη από την Κόρινθο και, κυρίως, τα στενά των Δερβενακίων (σε συνεργασία πάντοτε με τον Νικηταρά). Ο Δράμαλης παγιδεύθηκε στο Άργος αλλά, τελικώς, αποφάσισε να γυρίσει στην Κόρινθο από τον ίδιο δρόμο, λόγω καταπόνησης του στρατού του, και ενώ ήδη προετοίμαζε κρυφά τα επόμενα σχέδιά του. Στον δρόμο του προς την Κόρινθο, θα λύσει την πολιορκία του Ναυπλίου, στις 12 Ιουλίου 1822.

9. Ο Κολοκοτρώνης, αντιληφθείς εγκαίρως ότι ο Δράμαλης θα επέστρεφε στην Κόρινθο, έσπευσε να οχυρώσει καίριες θέσεις στην διαδρομή Άργους – Κορίνθου. Στον Άγιο Σώστη έσπευσαν, με εντολή του Κολοκοτρώνη, ο Νικηταράς, ο Παπαρσένης, οι Μητσαίοι, ο Υδραίος Δημήτριος Κριεζής και άλλοι πολέμαρχοι, οι οποίοι οχυρώθηκαν εκεί. Στις 26 Ιουλίου 1822, στο στενό του Δερβενακίου (Αγριλόβουνο και Παναγορράχη), κοντά στον Άγιο Σώστη, και ακολούθως στην στενωπό του Αγιονορίου (όπου ο Δράμαλης βρήκε προσωρινά διέξοδο), στις 28 του ίδιου μήνα, οι Έλληνες συνέτριψαν τους Τούρκους. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο Δράμαλης έφτασε ηττημένος στην Κόρινθο, όπου στα τέλη Οκτωβρίου απεβίωσε, ο Κολοκοτρώνης ανακηρύχθηκε, ύστερα από απαίτηση των οπλαρχηγών, Αρχιστράτηγος της Πελοποννήσου, ενώ ο Παπαρσένης προσέθεσε νέα ανδραγαθήματα στο, ήδη πλούσιο, ιστορικό των Αγώνων του για την Ελευθερία της Πατρίδας.

10. Στην συνέχεια, ο Παπαρσένης, μαζί με τους Κατωναχαΐτες στρατοπέδευσε εκ νέου στο Κατζίγκρι και πήρε μέρος, για τελευταία φορά, στην τέταρτη πολιορκία του Ναυπλίου. 

α) Όταν, στα μέσα Οκτωβρίου του 1822, ο Ντελή Αχμέτ καταφέρνει να εφοδιάσει το Ναύπλιο -καθώς βρήκε αφύλακτα τα στενά των Δερβενακίων- ο Κολοκοτρώνης διατάσσει αμέσως να τοποθετηθούν φρουρές στην περιοχή. Ειδικά στο χωριό Δερβενάκι οργανώθηκε καταυλισμός, για να εμποδισθεί η δίοδος των Τούρκων μέσω αυτού του στενού περάσματος, από 250 Αρκάδες, 100 πολεμιστές από το Κουτσοπόδι και ένα μικρό τμήμα των Κρανιδιωτών υπό τον Παπαρσένη.

β) Ο Κολοκοτρώνης είχε αντιληφθεί, και πάλι εγκαίρως, ότι ο Ντελή Αχμέτ ετοιμαζόταν για κάθοδο, με πολύ στρατό, από την Κόρινθο στο Ναύπλιο, οπότε ετοίμασε την αποστολή 6.000 ανδρών για να εμποδίσουν τους Τούρκους να διαβούν την στενωπό του Αγίου Σώστη. Για τον σκοπό αυτό, διέταξε να φυλαχθούν σωστά τα στενά από τους Νικηταρά, Παπαρσένη, Κολιό Μπακόπουλο ή Δαρειώτη, καθώς και τον Χατζηχρήστο.  Συγκεκριμένα, η διαταγή του Γέρου του Μοριά ήταν να κατασκευασθούν μόνιμα ταμπούρια και τρεις πύργοι σε ικανή απόσταση ο ένας από τον άλλον. Την φύλαξη του περάσματος ανέλαβαν ο Νικηταράς και ο Παπαρσένης. 

γ) Σαν από ένστικτο, την προηγουμένη ημέρα της μάχης, ο Παπαρσένης φέρεται να είπε στον Νικηταρά: «Αύριο το κεφάλι μου θα μείνει εδώ· όμως σπειρί σιτάρι δεν θα περάσει δια το Ναύπλιον». Ενώ το πρωΐ της 27ης Νοεμβρίου 1822 η επίθεση των Τούρκων αποκρούσθηκε, την νύκτα της 27ης προς την 28η Νοεμβρίου μια ομάδα 150 περίπου Οθωμανών κατάφερε, μέσ’ από ένα αφύλακτο μονοπάτι, να φθάσει στον Άγιο Σώστη και να αιφνιδιάσει τον Παπαρσένη και τα παλληκάρια του.  Στο πεδίο της μάχης έπεσε ο Παπαρσένης, δεχθείς μια σφαίρα στο κεφάλι. Μάλιστα, το κεφάλι του, όπως και αυτό του ανεψιού του, Παντελή ή Μιχελή Χρυσίνα, τα είχε πάρει ως τρόπαιο ένας οθωμανός ιππέας. Ο Φωτάκος, υπασπιστής του Κολοκοτρώνη, τον κυνήγησε, με αποτέλεσμα να τον εξαναγκάσει τελικώς να πετάξει τα κεφάλια, τα οποία ακολούθως περιμάζεψε και τα πήγε στον Άγιο Σώστη. Στον λόγο του, στην εξόδιο ακολουθία του Παπαρσένη, ο Κολοκοτρώνης τόνισε, μεταξύ άλλων, πόσο μεγάλο κενό αφήνει στον Αγώνα του Γένους ο χαμός του Ηρωϊκού Κρανιδιώτη Ιερωμένου και συναγωνιστή του.

ΙΙ. Δύο είναι, όπως πιστεύω, τα σημαντικά συμπεράσματα, τα οποία μπορούμε και οφείλουμε να συναγάγουμε από τον ηρωϊκή ζωή και τον μαρτυρικό θάνατο του Παπαρσένη:

Α.  Η ζωή και, κατ’ εξοχήν, ο ηρωϊκός θάνατος του Παπαρσένη συνθέτουν εμβληματικές αιματοβαμμένες ψηφίδες της ανεκτίμητης προσφοράς και συμβολής της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας και του Ιερού Κλήρου της στους Αγώνες του Λαού μας και του Έθνους μας για την υπεράσπιση της Πατρίδας μας. Εμείς, οι Έλληνες, έχουμε Ιερό Χρέος ν’ αναγνωρίζουμε, στο διηνεκές, και να σεβόμαστε, στο ακέραιο, την αδιαμφισβήτητη αλήθεια της προσφοράς και της συμβολής της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Ιερού Κλήρου της στην υπεράσπιση της Πατρίδος, όπως άλλωστε η αλήθεια αυτή καταγράφεται, με ιστορικώς αμάχητα τεκμήρια, και αποτυπώνεται, εμμέσως πλην σαφώς, σε όλα, ανεξαιρέτως, τα Δημοκρατικά μας Συντάγματα.

Β. Η Ελευθερία συνιστά για κάθε Έλληνα βιωματική αξία, δηλαδή conditio sine qua non της ίδιας της ύπαρξής του και είμαστε έτοιμοι να την υπερασπισθούμε έναντι οιασδήποτε επιβουλής.  Αυτό δεν θα πρέπει, ποτέ, να το λησμονεί κανείς στο πλαίσιο της ευρύτερης Διεθνούς Κοινότητας, εντός της οποίας, με κύριο σκοπό την προαγωγή της Ειρήνης και της συνεργασίας με άλλους Λαούς, πορεύεται η Πατρίδα μας, σεβόμενη απολύτως και απαρεγκλίτως το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο στο σύνολό τους. Και για να γίνω σαφέστερος απέναντι στην Τουρκία, μέσα στην σημερινή κρίσιμη συγκυρία, διευκρινίζω τούτο:  Η Τουρκία οφείλει να γνωρίζει  ότι  φιλία, καλή γειτονία και ευρωπαϊκή προοπτική εξαρτώνται από τον πλήρη σεβασμό του συνόλου του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου.  Αναπόσπαστο δε μέλος του Διεθνούς Δικαίου είναι και το Δίκαιο της Θάλασσας κατά τη συνθήκη του Montego Bay  του 1982.   Το Δίκαιο της Θάλασσας δεσμεύει την Τουρκία ανεξαρτήτως του ότι δεν έχει προσχωρήσει στη σχετική συνθήκη, διότι η συνθήκη αυτή έχει υπογραφεί  από μεγάλο αριθμό Κρατών και κατά την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου της Χάγης παράγει  γενικώς παραδεδεγμένους  κανόνες  του Διεθνώς Δικαίου, οι οποίοι είναι δεσμευτικοί έναντι πάντων. Επομένως, η οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι νοητή μόνο κατά πλήρη σεβασμό του Δικαίου της Θάλασσας, και αυτό το καθιστούμε σαφές απέναντι στην Τουρκία. Δεν μπορεί η Τουρκία να αυθαιρετεί και να αμφισβητεί το Δίκαιο της Θάλασσας. Θα το σεβαστεί  και ας αντιληφθεί ότι εμείς, οι Έλληνες, μαζί με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ θα επιβάλλουμε την εφαρμογή του και το σεβασμό του. Πέραν τούτου καθιστούμε σαφές και το ότι εάν αποδεχόμασταν αυθαιρεσίες εκ μέρους της Τουρκίας σε ότι αφορά τον καθορισμό της ΑΟΖ κατά παράβαση του Δικαίου της Θάλασσας, αυτό θα αποτελούσε ένα εξαιρετικά αρνητικά προηγούμενο,  ιδιαίτερα επικίνδυνο και για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τη Διεθνή Κοινότητα. Και κάτι  τέτοιο για μας, τους Έλληνες, είναι αδιανόητο. 

Κύριε Δήμαρχε,

Με τις σκέψεις αυτές σας ευχαριστώ, εκ νέου, για την μεγάλη τιμή την οποία μου περιποίησε ο Δήμος σας, διαβεβαιώνοντάς σας ότι θα πράξω ό,τι μου αναλογεί, κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων μου και όχι μόνον, προκειμένου να φανώ αντάξιός της.

Ο Δημήτρης Καμιζής - Θυμάται σαν σήμερα το μνημόσυνο στο μνήμα του Κρανιδίωτη Ήρωα του 21 Παπα- Αρσένη Κρέστα που είχε καθιερώσει αυτός ως Δήμαρχος...

  Στο σχόλιό του στη σελίδα του στο facebook  είναι τα λόγια του λίγα αλλά μας λένε  πολλά …

--------------------------------------------------------------------------------------------

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

15 λ.  · 

Σαν σήμερα : ....δυο λόγια βρε πατριώτη;

Ευτυχώς τουλάχιστον που ο κορωναϊός δεν προσβάλλει την λειτουργία της μνήμης και μάλιστα της Ιστορικής.

Σε μια τέτοια συγκυρία σαν την σημερινή, δεν έχει βέβαια κανείς απαίτηση

να γίνονταν Μνημόσυνα και Προσκυνήματα, αλλά δυο λόγια βρε πατριώτη;

Πάντα ευτυχώς υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις.

Οι ένεκεν ...θεσμικής αρμοδιότητος;

(από παλαιότερες εκδηλώσεις και δημοσιεύσεις)

ΕΔΏ >>> DIMITRISKAMIZIS.BLOGSPOT.COM

                       187 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ- ΑΡΣΕΝΗ 

Το έτος 2000 καθιερώσαμε να γίνεται

ετήσιο Μνημόσυνο

σε αιώνια μνήμη Του

κάθε 28 Νοέμβρη, ημέρα θανάτου του το 1822.....