Άρθρο αφιερωμένο στη μνήμη του δολοφονηθέντος (στις 9/10/ 1831) Κυβερνήτου της Ελεύθερης Ελλάδας - Ιωάννη Α. Καποδίστρια….

  Περί οριοθέτησης και οργάνωσης της Επικράτειας

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη 

Δημοσιεύουμε απόσπασμα ενός ενδιαφέροντος όσο και σημαντικού εγγράφου,

 που αφορά στον Κάτω Ναχαγιέ (Ερμιονίδα) και την ευρύτερη περιοχή. 

Βρέθηκε κατά τις έρευνές μας στα Γενικά Αρχεία του Κράτους

 με τα στοιχεία αρ. 1698 Ψήφισμα Γ΄ – Συλλογή Βλαχογιάννη.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Ο Κυβερνήτης της Ελλάδος

Επειδή η εν Τροιζήνι Γ´ Εθνοσυνέλευσις εγνώρισεν την ανάγκην να οριοθετηθή και να διοργανωθή το εσωτερικόν της Επικρατείας κατά τον προσφορότερον ως προς την Δημοσίαν Οικονομίαν τρόπον

Ψηφίζει:

Άρθρον 1^ον. Η Πελοπόννησος να περιλαμβάνη επτά (7) τμήματα. Το 1^ον σύγκειται εκ των επαρχιών του Άργους, του Ναυπλίου, του Κάτω Ναχαγιέ και της Κορίνθου, φέρει δε το όνομα Αργολίς. 

Το 2^ον………….... Το 3^ον (να περιλαμβάνη) την Ύδραν, τας Σπέτσας, τον Πόρον, την Αίγιναν, την Σαλαμίναν και τας παρακείμενας νήσους. Φέρει δε το όνομα Δυτικαί Σποράδαι. Το 4^ον………. κ.λπ.

Εν Ναυπλίω τη 13^η Απριλίου 1828

 

Ο Κυβερνήτης	Ο Γραμματέας Επικρατείας
Ιωαν. Α. Καποδίστριας	Σπυρ. Τρικούπης

 

Ενημερωτικά αναφέρουμε ότι στα Πρακτικά (3^ο θέμα) της ΛΘ (39^ης) προτελευταίας συνεδρίασης της Εθνοσυνέλευσης, που πραγματοποιήθηκε την 3^η  Μαΐου 1827, σημειώνεται ότι:

«Ανεγνώσθη διάταξις περί Διοικήσεως της Ελληνικής Πολιτείας (λέξη δυσανάγνωστη) αντί του επαρχιακού συστήματος περί Διοικητών και Δημογερόντων».

(Ενεκρίθη και υπεγράφη)

Η παρακμή στην κυριολεξία της!!! - > Φιλοσοφική και Θεολογική έκρηξη! του καθηγητή της φιλοσοφίας Χρήστου Γιανναρά ...

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

====================================================================================================================

Λεηλασία της ζωής μας

Christos Yiannaras | 22 Aug 2022

Ο μηδενιστικός «εκσυγχρονισµός» µάχεται φανατισµένα να αποδεσµεύσει την «πόλιν» από τα «ιερά» της, την πολιτική από κάθε «νόηµα» ή στόχο πέρα από τη στυγνή χρησιμότητα. Και η θεσμοποιημένη μεταφυσική («επικρατούσα θρησκεία») πασχίζει πεισματικά και απερίσκεπτα να αποδείξει ότι το απολακτιζόμενο από τους «εκσυγχρονιστές» νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης δεν είναι παρά απλό συναίσθημα «θρησκευτικό» ιδεολογικοποιημένο ψυχολόγημα.

Η κάθε πλευρά μάχεται να ευτελίσει αυτό που έχει και να προσλάβει αυτό που την ακυρώνει: Η πολιτική αγωνίζεται να απεκδυθεί τον κοινωνικό της χαρακτήρα, τη σκοποθεσία σχέσεων κοινωνίας «κατ’ αλήθειαν» βίου, αποτροπής της αλλοτρίωσης του ανθρώπου. Θεωρείται «προοδευτική» η πολιτική που ταυτίζεται με μια «πρακτική της συλλογικότητας», λογιστικές διευθετήσεις της οικονομίας, τεχνοκρατικές ρυθμίσεις για τη γενικευμένη, ακώλυτη καταναλωτική αποχαύνωση.

Από τη δική της πλευρά, η θεσμοποιημένη μεταφυσική προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να αποποιηθεί τον προβληματισμό και τη γλώσσα που φωτίζει το αίνιγμα της ζωής και του θανάτου. Προτιμάει συναισθηματικές παρηγόριες, πληθωρικές ηθικολογίες, άσχετες με την εμπειρία, ψυχολογικές «βεβαιότητες» που λανσάρονται σαν «πίστη». Παραιτείται από την υποστατική πραγματικότητα της αλήθειας της (από το κοινωνικό σώμα της ενορίας και επισκοπής), επιχειρεί να διασωθεί ως θεσμοποιημένη από το κράτος ιδεολογία. Δεν αντιλαμβάνεται τον ιλιγγιώδη πολιτισμό στον οποίο σαρκώθηκε το «ευαγγέλιό» της.

Περίεργες αναλογίες αμοιβαίων εξομοιώσεων: Οι διαχειριστές του μηδενιστικού «εκσυγχρονισμού» παλεύουν, με νύχια και με δόντια, να υποκαταστήσουν την πολιτική «πράξη» με σκηνοθετημένες εντυπώσεις, το άθλημα της ποιότητας και κοινωνικής προσφοράς με τη φιγουρατζίδικη ευτέλεια. Ο πήχυς των επιδιώξεών τους δεν μπορεί να ανεβεί ψηλότερα από την ψηφοθηρία. Είναι το μέγιστο που μπορούν να φιλοδοξήσουν, το βλέπει κανείς στην ιταμότητα των φυσιογνωμιών και των λόγων τους. Αφρίζουν στα τηλεοπτικά «παράθυρα», μαίνονται υστερικά και εξευτελίζονται, προκειμένου να εξαλείψουν κάθε μνεία «ιερότητας» από την «πόλιν», να ισοπεδώσουν τη ζωή στο επίπεδο των «δικαιωμάτων».

Γιατί; Ίσως επειδή το «ιερό» παραπέμπει σε ποιότητες που συντρίβουν τα δικά τους σπιθαμιαία αναστήματα, καταδείχνουν μικρονοϊκή τη λογική του μηδενισμού, τρομακτικό τον επικείμενο θάνατο του θωρακισμένου με «δικαιώματα» ατόμου.

Από την άλλη μεριά, οι δοκούντες άρχειν των θρησκευτικών θεσμών μάς αφήνουν ενεούς με την ανάγκη που έχουν να μεταφράζουν την οντολογία (το «νόημα» της ύπαρξης και της συνύπαρξης) σε φτηνό ψυχολόγημα, σε γλώσσα ωφελιμιστικής ιδιοτέλειας, γλώσσα εξουσίας και «έργων αξιομισθίας». Δίχως αυτή την εξουσιαστική επένδυση δεν μπορούν να πουν τι επαγγέλλονται, χρειάζονται την εξουσιαστική σκηνοθεσία για να εκπροσωπήσουν την ελπίδα νίκης της ζωής καταπάνω στον θάνατο.

Τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια πολιτισμού των Ελλήνων συνιστούν απτό θησαύρισμα στη ζωντανή (ακόμα) ορθόδοξη εκκλησιαστική λατρεία: Εκεί η συνέχεια της αρχαιοελληνικής πολιτικής, η «εκκλησία του δήμου» ως εκκλησία των πιστών. Εκεί η συνέχεια της τραγωδίας, η δραματουργία που λειτουργεί ως αποκάλυψη. Εκεί η διαχρονική συνέχεια της γλώσσας από τον Όμηρο ώς τον Παπαδιαμάντη, σε κάθε εσπερινό και όρθρο. Η συνέχεια της ποίησης αδιάπτωτη, η συνέχεια της μουσικής, της ζωγραφικής από τα Φαγιούμ ώς τον Θεόφιλο.

Αλλά «οι δοκούντες άρχειν» των θεσμών αντιπαρέρχονται πανάσχετοι το ιλιγγιώδες έργο που κλήθηκαν να διακονήσουν. Έχουν στα χέρια τους διαμάντια, και αυτοί μάχονται για χρωματιστά γυαλιά.

Η κάθε πλευρά παλεύει να απωθήσει αυτό που έχει, να προσλάβει αυτό που την ακυρώνει. Οι πολιτικοί αγνοούν ή προσπερνάνε αδιάφοροι κάθε ενδεχόμενο να νοηματοδοτήσουν το έργο τους με τη γόνιμη ετερότητα της παράδοσης (δηλαδή του πολιτισμού) των Ελλήνων. Μάχονται τον πολιτισμό (την εμπειρική μεταφυσική παράδοση των Ελλήνων) πιθηκίζοντας ετεροχρονισμένο τον αντικληρικαλισμό του 18ου αιώνα στη Δύση. Και από την άλλη μεριά, οι «θρησκευτικοί άρχοντες» ούτε που υποψιάζονται την πολιτισμική παράδοση που θα μπορούσαν να συνεχίζουν.

Η παρακμή στην κυριολεξία της.

Καιρός να μιλήσουμε για Ταυτότητα και Οραματιστές!…

 

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος* 

     Ο καθένας και η καθεμιά μας, από την εφηβική ηλικία της αναζήτησης και μετά, κάποια στιγμή αναρωτηθήκαμε «ποιος είμαι;» ή «γιατί υπάρχω;» και «ποιο είναι το νόημα της ζωής». Το Σαιξπηρικό «Να ζει κανείς ή να μη ζει» διατηρήθηκε στο πέρασμα των αιώνων ακριβώς επειδή εκφράζει μία συγκεκριμένη πανανθρώπινη κατάσταση συναισθηματικής φόρτισης εξαιτίας εμπειρικών δεδομένων που αργά ή γρήγορα οι περισσότεροι κάποια στιγμή βιώνουμε. 

     Στην πορεία της ψυχοκοινωνικής μας εξέλιξης η μεταλλαγή μας από βιολογικά όντα σε κοινωνικά όντα γίνεται μέσα από τις δυναμικές διαδικασίες της κοινωνικοποίησης, η οποία ξεκινά με τη γέννησή μας και σταματά με τον θάνατό μας. Βιώνουμε την καθημερινή μας πραγματικότητα, αντλούμε τα πλαίσια αναφοράς για σκέψεις, ιδέες, αξίες και πράξεις, αποκτάμε εμπειρίες και χαράζουμε την πορεία μας προς το μέλλον.

     Αποκτάμε, ο καθένας και η καθεμιά μας την προσωπική μας «ταυτότητα» που είναι, από μία άποψη, μια προέκταση του υπαρξιακού μας πυρήνα, της «φύτρας» με την οποία γεννηθήκαμε και έχει πλέον εξελιχθεί στην παρούσα οντότητά μας.

     Στην ψυχοδυναμική θεωρία η έννοια της «ταυτότητας» ανφορά, συνήθως, στην ψυχική οργάνωση που προκύπτει καθώς το άτομο περνά εξελικτικά από διάφορες φάσεις προβληματισμού στη ζωή του. Κάθε άτομο αντλεί την υποκειμενική αίσθηση «ταυτότητας» καθώς έρχεται σε μια μετωπική αντιπαράθεση με εμπόδια, με προβλήματα, με δυσχέρειες και με την πρόκληση της πετυχημένης επίλυσης ή υπέρβασής τους. Στην καθημερινή μας πραγματικότητα, πάλι, όταν μιλάμε για «ταυτότητα» δεν μιλάμε, συνήθως, για τίποτε παραπάνω από μία έννοια συναφή για μερικούς, ίσως και ταυτόσημη, με την υποκειμενική αίσθηση του «εαυτού» μας. 

     Όπως και αν το δούμε, πάντως, η «ταυτότητα» είναι και συνάρτηση της υποκειμενικής μας αντίληψης ότι οι προσπάθειές μας έχουν νόημα και ότι η ζωή μας χωράει λειτουργικά, εναρμονίζεται με τον ψυχοκοινωνικό και πολιτικοοικονομικό χώρο μέσα στον οποίο βιώνουμε και υπάρχουμε…>>>>

Έτσι είναι κ. δήμαρχε αν έτσι νομίζετε…

 

Διαβάσαμε στο Δελτίο Τύπου του κ. δημάρχου και καμία αναφορά δεν είδαμε για τον «Ερμιονικό Σύνδεσμο» που ήταν εμπνευστής και συνδιοργανωτής της περίλαμπρης – ιστορικής εκδήλωσης στην πόλη μας! 

- > Έτσι μάλλον το ήθελε η Κυρία... επί των ιστορικών - λαογραφικών…

Καλά, κ. δήμαρχε, δεν σας έφτανε η ειρωνική παρατήρηση του Προέδρου του «Ερμιονικού Συνδέσμου» Γιάννη Σπετσιώτη, ότι αυτό το έργο είναι του "ΕΡΜ. ΣΥΝ";;; - Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα ρωτήστε το γιατί…

Κύριε δήμαρχε, δεν σας έφταναν τα τιμητικά λόγια  από τον κ. Πάνο Μήτσα για τον «Ερμιονικό Σύνδεσμο» και τον πρόεδρό του που τα παραλείψατε σκόπιμα από το δελτίο Τύπου του Δήμου;;…

Φαίνεται, πως μέσα από την ανάρτησή του ο επικεφαλής της ΝΕΔΥΠΕΡ – Δ.Σ. Τάσος Τόκας  είναι πιο έξυπνος από εσάς, γιατί κατάλαβε και περιέγραψε καλύτερα, το ιστορικό γεγονός!!

Κύριε δήμαρχε, η ομιλία σας σε πολλά σημεία ήταν εκτός θέματος! – Θέλατε να μας πείτε και να προβάλλετε ως έργο σας, την πρόταση - της προέδρου του συλλόγου του Ι.Λ.Μ.Ε. για την προτομή του αγωνιστή του 21 Ηλία Θερμησιώτη στην ιδιαιτέρα του πατρίδα τη Θερμησία, νομίζοντας, πως  έτσι, θα ισοφαρίζατε τα γεγονότα. Σας άκουγε πλήθος κόσμου κ. Γεωργόπουλε και αναρωτιέμαι τι θα συλλογιζόταν για εσάς …

Θέλατε να μας πείτε Δήμαρχε Ερμιονίδας για τον Θ.Ο.Ε. και το Ι.Λ.Μ.Ε. και για την έκδοση της κασετίνας με τις εκδόσεις βιβλίων συμπολιτών μας άλλα με χρήματα του Δήμου και άλλα δια ιδίων εξόδων των συγγραφέων - > Βλέπε Γιάννης Σπετσιώτης. και Τζένη Ντεστάκου - > Αυτό κι’ αν δεν είναι έργο σας…

Δεν έχετε καταλάβει, ότι φύγαμε από το 21  και περάσαμε στα επόμενα χρόνια, στα οποία οι απόγονοι των Ηρώων έγγραψαν ΝΕΑ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!…

Κρίμα κ. δήμαρχε, με τόσους ειδικούς συμβούλους και εξωτερικούς συνεργάτες που έχετε προσλάβει με διορισμούς στην αυλή σας… Κοιτάξτε να τους αντικαταστήσετε, γιατί σας παρασύρουν σε έμπαθείς και άστοχες ενέργειες...

Και φυσικά δεν τελειώσαμε ->μόλις αρχίσαμε ...

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Τοπικός δημοσιογράφος 

Ο υποψήφιος Δήμαρχος Ερμιονίδας Γιάννης Μαργέτας παραβρέθηκε στην Ερμιόνη στην λαμπρή – ιστορική εκδήλωση και αναφέρεται σ’ αυτή ….

Τελετή αποκαλυπτηρίων της προτομής του Αντώνη Σταμ. Μήτσα (1832-1897)

Τελετή των αποκαλυπτηρίων της προτομής του Αντώνη Σταμ. Μήτσα (1832-1897) Συνταγματάρχη και Βουλευτή Ερμιονίδας, έγιναν σήμερα στην Ερμιόνη στο περιβολάκι του Ι.Ν. Ταξιαρχών.

Όταν πληροφορήθηκε το θάνατο του καπετάν Αντώνη ανώτατο πρόσωπο της πολιτείας σχολίασε:

«Ο Μήτσας  ήτο ο Συνταγματάρχης του Ελληνικού στρατού που θα έπιπτε νεκρός μη υποχωρώντας εν τω πολέμω».

Πηγή: Γιάννης Μ. Σπετσιώτης, «Ο καπετάν Αντώνης Σταμ. Μήτσας (1832-1897)», Αθήνα 2020.

Από τη στρατιωτική του δράση παρατίθεται η συμμετοχή του στην Κρητική Επανάσταση (1866):

Τον Αύγουστο του 1866 ξέσπασε η Μεγάλη Κρητική Επανάσταση (1866-1869), το «δεύτερο 21», όπως ονομάστηκε. Τα γεγονότα του πρώτου, έτους με κορυφαίο το ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου (8 Νοεμβρίου 1866), προκάλεσαν μεγάλη συγκίνηση στην παγκόσμια κοινή γνώμη.

Μέσα σ’αυτό το κλίμα, στην ψυχή του Μήτσα γιγαντώνεται το υπέρτατο χρέος της προσφοράς προς την πατρίδα και τους ανθρώπους που υποφέρουν και ταλαιπωρούνται. Άλλωστε, την οικογένεια των Μητσαίων με τους Κρήτης συνέδεαν ανέκαθεν στενοί δεσμοί. Ετοιμάζει με το φίλο του Τάκη Ζήκο, Σουλιώτη οπλαρχηγό, σώμα 485 γενναίων πολεμιστών και στις 8 Ιουλίου 1867 το ατμοκίνητο πλοίο «Αρκάδιον» με πλοίαρχο τον γενναίο Κοτζά τους αποβιβάζει στη θέση «Ψαρή Φοράδα», στην Ιεράπετρα.

Ο καπετάν Μήτσας παρέμεινε στην Κρήτη δύο χρόνια παίρνοντας μέρος σε τριάντα μάχες μικρές και μεγάλες  πολεμώντας με απαράμιλλο ηρωισμό. Τα κατορθώματά  του έμειναν ξακουστά και το όνομά του έγινε συνώνυμο του θρύλου!

Η πολεμική φήμη του καπετάν Αντώνη αντηχούσε στο πανελλήνιο και η λαϊκή φαντασία δημιουργούσε έπη για το όνομά του. Οι άλλοι καπεταναίοι όπως ο Κόρακας, ο Κριάρης, ο Μαθιός,  προσφωνούσαν «γενναίο αρχηγό» τον Ερμιονίτη καπετάνιο, που στο πάνθεον των ηρώων εκείνης της Επανάστασης υψωνόταν ως φωτεινό μετέωρο από τη μια άκρη της Μεγαλονήσου ως την άλλη!

Ιεράπετρα, Δημαριό, Ηράκλειο, Αγαλιανό, Τυμπάκι, Μελιδόνι, Φόδελε, Ανώγεια, Αποκόρωνας, Μαθεκά, Μαλεβύζι, Αγία και τόσοι άλλοι τόποι διαλαλούν τις νίκες και τα ανδραγαθήματα του Μήτσα και των Λιάπιδων (φουστανελοφόρων) παλληκαριών του. Ανάμεσά τους και ο ανιψιός του Νικόλαος Δήμ. Νικολάου.

Οι Κρητικοί μετά από κάθε θετική έκβαση της μάχης σχολίαζαν χαρακτηριστικά: «Είχαμε κοντά μας τον Μήτσα με τους Λιάπηδες! Τι να φοβηθούμε;»

Στην πολύωρη και φονική μάχη που έγινε στο Δημαριό, ήρθε στα χέρια με τους Τούρκους. Χάρη στη σωματική του δύναμη και την ηρωική του αντίσταση γλίτωσε τη ζωή του και δεν έπεσε αιχμάλωτος στα χέρια των αντιπάλων.

Στη διάρκεια της συμπλοκής του πέφτει το χρυσοκάπνιστο Χαρμπί, το μαχαίρι, δηλαδή πολύτιμο οικογενειακό κειμήλιο, που ήταν κρεμασμένο από το σελάχι του. Οι Τούρκοι τότε ορμούν να αρπάξουν το λάφυρο, όμως, ο Μήτσας γυρίζει πίσω, αντιστέκεται σθεναρά και στην προσπάθειά του να το βάλει ξανά στο σελάχι του, αυτοτραυματίζεται. Για καλή του τύχη ένας από τους ψυχογιούς που είχε κοντά του για να φυλάνε και να γεμίζουν τα όπλα του, πυροβόλησε και έτσι σώθηκε ο Μήτσας και το ιστορικό χαρμπί. 

Πηγή: Γιάννης Μ. Σπετσιώτης, «Ο καπετάν Αντώνης Σταμ. Μήτσα

===========================================================================================================================

Φώτο από την εκδήλωση

Ο Ερμιονίτης καλλιτέχνης - γλύπτης
Στάυρος Ν. Μαυρομιχάλης 
που φιλοτέχνησε την προτομή

Ο Πρόεδρος της Κοινότητας Ερμιόνης στο βήμα...

Για  όλη την αναφορά >>> https://giannismargetas.com/

Τελικά η δημοτική αρχή, πήρε απόφαση πόσα χρήματα θα ξοδέψει για την περίλαμπρη ιστορική εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων της προτομής του αγωνιστή Αντώνη Σταμ. Μήτσα στην Ερμιόνη -> απόγονο των ένδοξων Ερμιονιτών οπλαρχηγών Αφων Σταμάτη και Γιάννη Μήτσα! …

Ο επικεφαλής της ΝΕΔΥΠΕΡ Δ.Σ. Τάσος Τόκας για την εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων της προτομής του αγωνιστή Αντώνη Στ. Μήτσα στην Ερμιόνη ..

 

Tasos Tokas

25 Σεπτεμβρίου στις 9:26 μ.μ.

 

 · 

#tasostokas #dimosermionidas

Παρευρεθήκαμε σήμερα το πρωί στην εκδήλωση, που
έγινε στην Ερμιόνη, για τα αποκαλυπτήρια της προτομής του αγωνιστή του έθνους μας Συνταγματάρχη Αντώνη Σταματίου Μήτσα, απογόνου των Ερμιονιτών οπλαρχηγών του 1821 Σταμάτη και Γιάννη Μήτσα, της οικογένειας που για περισσότερα από 100 χρόνια πρωτοστάτησε στους αγώνες για την ανεξαρτησία της Ελλάδας.

Οι στιγμές ήταν πράγματι ξεχωριστές, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η ομιλία του εμπνευστή της όλης ιδέας του Προέδρου του «Ερμιονικού Συνδέσμου» Γιάννη Σπετσιώτη, ο οποίος, με μοναδικό τρόπο, έδωσε τα στοιχεία και τις λεπτομέρειες από την βιογραφία του Αντώνη Μήτσα, ενώ παράλληλα έδωσε στους παρευρισκόμενους την πλήρη εικόνα των όσων προηγήθηκαν μέχρι τα αποκαλυπτήρια.

Ιδιαίτερα συγκινησιακή ήταν η ομιλία του Πάνου Μήτσα, απογόνου των γνωστών ηρώων της Ερμιόνης.

Συγχαρητήρια αξίζουν σε όλους τους συντελεστές της όμορφης εκδήλωσης: τους απογόνους των Μητσαίων, τον Πρόεδρο της Κοινότητας Ερμιόνης κ. Ιωσήφ Γανώση μαζί με τους Κοινοτικούς Συμβούλους, τους Πατέρες Ιωάννη και Δημήτριο Αμπελά, τον Δήμο Ερμιονίδας, τους εθελοντές, τους εκπροσώπους της Χορευτικής Ομάδας Ερμιόνης, την Φιλαρμονική, αλλά ιδιαιτέρως στον Πρόεδρο του «Ερμιονικού Συνδέσμου» Γιάννη Σπετσιώτη, για τις μοναδικές υπηρεσίες που προσφέρει στον τόπο μας και ιδίως στον Πολιτισμό, την Ιστορία και τα Γράμματα.

Την εξαιρετική προτομή φιλοτέχνησε ο Ερμιονίτης γλύπτης κ. Σταύρος Μαυρομιχάλης, στον οποίο αξίζουν διπλά

συγχαρητήρια

.

Το facebook επιλέγει παλαιότερες αναρτήσεις και μας ενημερώνει ...

 Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο

Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο ιστοριών σας.

26 Σεπ

26 Σεπ

26 Σεπ

+9 ακόμα

Μόνο εσείς μπορείτε να το δείτε, εκτός κι αν το κοινοποιήσετε

Σχόλια στο facebook από αλμυρογέννητους και με όλη την αλμύρα της θάλασσας...

 

Η ΑΜΟΙΒΗ ΜΟΥ ...

=======================================================================

         FACEBOOK

1 σχόλιο

• Παρασκευή Σκούρτη

  Πώς να παραλείψω να ευχαριστήσω τον φωτοειδησιογράφο, που με τη μακροχρόνια αφοσίωσή του στην ενημέρωση, στην είδηση, στην πληροφορία, στα μικρά και μεγάλα γεγονότα του τόπου, στα σημαντικά και ασήμαντα γίνονται υλικό του;;;

  Ο ιστότοπός του παραμένει ένας σοβαρός χώρος διακίνησης της καθημερινής τοπικής ειδησιογραφίας-πληροφόρησης, και η μεγάλη επισκεψιμότητά του εξαρτάται από την αμεσότητα, τη ζωντάνια, την αλήθεια που προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό.

  Δεν έχω παρά να του ευχηθώ να συνεχίσει να ενημερώνει και να μοιράζεται, παρ’ όλο που πληρώνει ακριβά το τίμημα της παρουσίας του και του ενεργητικού του ρόλου, στην ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας.
• 
  
  Σταμάτης Δαμαλίτης
  Παρασκευή Σκούρτη Ευχαριστώ Βιβή για τα καλά σου λόγια, αλλά βλέπεις έχουμε και αυτούς… της δημαρχικής αυλής, που χωρίς κανένα φραγμό(!) – αφού δεν έχουν, παίρνουν φωτογραφίες δικές μου μέσα από το ρεπορτάζ μου και άλλα στοιχεία, χωρίς να αναφέρουν την πηγή τους…..

  Θα αναφερθώ πάλι στην κυκλαδίτικη φράση - > «Κατά τη σάλα και τα έπιπλα» και όποιος καταλαβαίνει καλώς  - διαφορετικά….
• • Παρασκευή Σκούρτη

    Συνέχισε να λειτουργείς ως υπερασπιστής της κοινωνίας και αυτό, να είσαι σίγουρος ότι είναι πολλοί άνθρωποι που το αντιλαμβάνονται. Για άλλους φυσικά πάντα θα αποτελείς την ενοχλητική δημοσιογραφία, που τους είναι ανεπιθύμητη και εχθρική. Εξάλλου οι πάντες γνωρίζουν ότι γι' αυτό που κάνεις δεν λαμβάνεις "ειδική" χορηγία. Δεν έλαβες ποτέ σου.

    • 
      
• Ενεργός

  Σταμάτης Δαμαλίτης

  Παρασκευή Σκούρτη Με δύο λόγια Βιβή, πάντα στις ανθρώπινες κοινωνίες, φυσικά και στη δική μας, υπάρχουν και θα υπάρχουν oi αυτόφωτοι άνθρωποι και οι εrερόφωτοι! ->Όπως συμβαίνει και με τ' αστέρια.... -> stamdamd.....