Κάποτε η Αποκριά !

Γράφει η Βιβή Σκούρτη

         <<Μας ήρθαν οι αποκριές

                με γέλια και τραγούδια

                μας ήρθε κι η Σαρακοστή

                με σκόρδα και μαρούλια >>.

Oι απόκριες  στην πόλη μας είχανε ξεχωριστό γιορταστικό τρόπο. Μόλις άνοιγε το Τριώδιο άρχιζαν οι μεγάλες οικογενειακές συγκεντρώσεις και τα μασκαρέματα στους δρόμους με αυτοσχέδια μασκαρέματα..

 Τα βιολιά και τα λαούτα έπαιζαν ασταμάτητα. Καταναλωνόταν άφθονο ερμιονίτικο κρασί, μακαρόνια, κρέας, γιαούρτι, ριζόγαλα, πιπέκια, γιαούρτια. Τα παραδοσιακά, αλλά και τα γλυκόφωνα ντόπια τραγούδια,  αντηχούσαν παντού. Κάθε σαββατοκύριακο και μία χοροεσπερίδα στην καντίνα των Μεταλλείων και στις  ταβέρνες με κορυφαία εκείνη των ψαράδων.

  Την Κυριακή της Τυρινής μαγείρευαν τα μακαρόνια τα έκαιγαν με φρέσκο βούτυρο και τα πασπάλιζαν με μυντζύθρα που έσταζε βούτυρο.

Ακολουθούσε το κρέμασμα του ξεφλουδισμένου αυγού με μια κόκκινη κλωστή στο γάντζο του ταβανιού, πασαλειμμένου με γιαούρτι που ερχόταν γύρω μέχρι να το αρπάξει κάποιο στόμα.

            Την Καθαρή Δευτέρα τα γλέντια κορυφώνονταν. Οι θαλασσινοί μας έβγαζαν τα πλούτη της θάλασσας, αχινούς, πίνες, στρείδια και τα μοίραζαν παντού. Μαζεύονταν στις γειτονιές , στου Παύλου Οικονόμου, στου Μενεξή, στον Ταξιάρχη, στα Μαντράκια, στο Σχολείο, τότε που ο λεπτός κοινωνικός ιστός ήταν σφιχτοδεμένος, και  ο χορός και το τραγούδι έδιναν κι έπαιρναν.

Ο πρωτοχορευτής εκτός από τις χορευτικές του ικανότητες επιδείκνυε τις τραγουδιστικές και τις στιχουργικές.   << Καστρώτη με κσμ, εδέ Κρανιδιώτη με κντμ . Δηλαδή,  Ερμιονίτη με το χορό και Κρανιδιώτη με το τραγούδι>>.

  Και οι ανθρώπινες στιγμές γίνονταν τραγούδι και ζωή, η χαρά, η δίψα για ζωή, ο πόνος της ξενειτιάς, τα ερωτικά καρδιοχτύπια.

           «Τώρα που μπήκα στο χορό θέλω να τραγουδήσω»

               

Για χρόνια πολλά ο Πολιτιστικός σύλλογος << ΛΑΣΟΣ>> διοργάνωνε πετυχημένα καρναβαλικές εκδηλώσεις. Στην έγκαιρη πρόσκλησή του ανταποκρίνονταν οι σύλλογοι και οι φορείς της πόλης. Για το αποτέλεσμα εργάζονταν με κέφι και φαντασία αλλά και με φθηνά ανακυκλώσιμα υλικά τα μέλη των συλλόγων. 

Το γιορταστικό κλίμα ξεκινούσε με τον αποκριάτικο  στολισμό της πόλης. Ακολουθούσε η ετήσια αποκριάτικη χοροεσπερίδα του << ΛΑΣΟΥ >> που ο κόσμος μαζικά συμμετείχε σε μια αξέχαστη νησιώτικη βραδιά με τάξη και πειθαρχία και αισθητική και μουσικά ακούσματα της μουσικής μας παράδοσης και  το γλέντι κρατούσε με χορό ως το πρωί. Την Τσικνοπέμπτη ακολουθούσε το πάρτι των μασκαρεμένων στο γραφείο του συλλόγου με εδέσματα προσφορά των μελών, με κορύφωση την τελευταία Κυριακή της αποκριάς και κάλεσμα για το πέταγμα του χαρταετού στην Αγία Ερμιόνη την Καθαρή Δευτέρα, για το καλωσόρισμα της άνοιξης από τον βαρύ χειμώνα.

Την Κυριακή γινόταν περιήγηση των μασκαρεμένων στα σοκάκια και τα στενά της Ερμιόνης για να καταλήξει η θορυβώδης παρέλαση στην παραλία .

        Mάς   αναδείκνυε και μάς ξεχώριζε σε όλη την  επαρχία ο πολιτισμός που υπηρετούσαμε αυθεντικά. Η παράδοση που μεταφερόταν ζωντανή και η νεολαία μας την αγκάλιαζε και συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις.

Και σήμερα τι;

Ευτυχώς που υπάρχει η ΧΟΕΡ  και που της έλαχε να σηκώνει το βάρος της ψυχαγωγίας του τόπου.