Εκπαιδευτικός, Κοινωνιολόγος, Δημοσιογράφος.
Evangelos AlexandrisΣταμάτης Δαμαλίτης
21 ώρ. ·
Οι 10 πιο συνηθισμένες λογικές πλάνες στις δια ζώσης και διαδικτυακές συζητήσεις:
1) "Ad hominem" = κάποιος δεν επιτίθεται στο επιχείρημα με
αντεπιχείρημα, δεν ανατρέπει τον αρχικό συλλογισμό αλλά καταφέρεται κατά του
ατόμου που τον εμφάνισε, πιστεύοντας πως καταρρίπτοντας την
"προσωπικότητα" του συνομιλητή, καταρρίπτεται κατά συνέπεια και ο
συλλογισμός του!
2) "The straw man" = παραμορφώνεται το επιχείρημα του συνομιλητή,
διαμορφώνεται έτσι ώστε να μπορεί να του γίνει επίθεση όχι σε ό,τι αυτός όντως
είπε, αλλά σε αυτό που παρουσίασε ο πονηρός συνομιλητής για να τον ανατρέψει με
δόλο.
3) "Προσφυγή στην αυθεντία" = δηλαδή να θεωρηθεί ένα επιχείρημα
αληθινό μόνο επειδή διατυπώνεται από ένα έγκυρο, αναγνωρισμένο πρόσωπο. Κάτι
που σαφέστατα ΔΕΝ ισχύει στην πανεπιστημιακή κοινότητα, διότι κάθε διατύπωση
ελέγχεται άσχετα από το ποιος την παρουσιάζει.
4) "Ολισθηρή κλίση" = Πρόκειται για μια σταθερή κλίση στην
καταστροφικότητα, διατυπώνεται με τον φόβο πως αν συμβεί κάτι που δεν θέλουμε
να συμβεί, τότε θα συμβούν χειρότερα (αλλά απίθανα) πράγματα. Είναι μια
στερεότυπη αντίληψη φοβικών ατόμων χωρίς τόλμη και κριτική σκέψη.
5) "Έκκληση στη δημοτικότητα" = Πιστέψτε στην αλήθεια ενός
επιχειρήματος μόνο επειδή υπάρχουν πολλοί άλλοι άνθρωποι που το υποστηρίζουν.
Δηλαδή όσο πιο πολλοί πιστεύουν σε κάτι, τόσο πιο πολύ αυτό το κάτι υπάρχει,
όπως για παράδειγμα ο Θεός. Άσχετα αν συνυπάρχουν πάνω από 3.000 διαφορετικές
θεϊκές οντότητες αντίπαλες μεταξύ τους, που έφερναν συνεχώς την ανθρωπότητα στο
χείλος της αυτοκαταστροφής...
6) "Έκκληση στην άγνοια" = Είναι ο βλακώδης συλλογισμός πως κάτι
που λέγεται ισχύει χωρίς κανένα επιχείρημα και οφείλει ο άλλος να αποδείξει με
αντεπιχειρήματα πως δεν ισχύει. Δηλαδή σου λέει ένας: "υπάρχει Θεός,
απόδειξέ μου εσύ πως δεν υπάρχει".
7) "Ψευδές δίλημμα, συλλογιστική παγίδα" = Να σε κάνουν να
πιστέψεις ότι υπάρχουν μόνο δύο επιλογές ως απάντηση σε κάποιο ερώτημα, τύπου
"άσπρο - μαύρο" αντίθετες μεταξύ τους, όταν στην πραγματικότητα
υπάρχουν κι άλλες που σκόπιμα αγνοούνται, όπως τα χρώματα.
8 ) "Βιαστική γενίκευση" = Γίνεται όταν κάποιος καταλήγει σε
συμπέρασμα βάσει μερικών ανεπαρκών στοιχείων. "Αφού σκοτώνονται κάποιοι
αλεξιπτωτιστές, τα αλεξίπτωτα είναι εντελώς άχρηστα".
9) "Ψευδές μονοπάτι" = Γίνεται μετακίνηση του θέματος μιας
συζήτησης σε άλλο άσχετο με το εν λόγω θέμα, αλλάζει μονοπάτι η συζήτηση σε
άλλο θέμα, σε άλλη κατεύθυνση. "Το κυρίως θέμα δεν είναι η έλλειψη
Παιδείας αλλά η Ραπ μουσική..."
10) «Έκκληση στην παράδοση» = Όταν προωθείται η πεποίθηση πως το
παραδοσιακό είναι καλύτερο και δοκιμασμένο από την καινοτομία για το απλό
γεγονός ότι είναι προγενέστερο και γνωστό, ενώ το νέο άγνωστο κι επικίνδυνο
(έρχεται σε αντίθεση με την «έκκληση στην καινοτομία»).
Να έχετε πάντα κατά νου όλα αυτά τα άστοχα, ερασιτεχνικά τεχνάσματα
παραπληροφόρησης, (το λέω και στον εαυτό μου) για να αποφεύγουμε άσκοπους
διαδικτυακούς καβγάδες!
Κρατάμε το επίπεδο διαλόγου υψηλό, τουλάχιστον στα μέτρα μας με καλή διάθεση αμοιβαίας διαπαιδαγώγησης, ακούμε και εκφέρουμε άποψη με σεβασμό στις απόψεις των άλλων, εφόσον σέβονται με τη σειρά τους τις δικές μας, χωρίς να τις πετσοκόβουν ή τραβολογούν στην Προκρούστεια κλίνη των στερεοτύπων τους!
ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΟΡΘΗΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ >>>>>>
1.Το εικονικό είναι πραγματικό
Λέω και γράφω στο διαδίκτυο μόνο πράγματα που έχω το θάρρος να πω και
προσωπικά, δια ζώσης κι όχι επειδή είμαι σε απόσταση ασφαλείας πίσω από τους
τοίχους του σπιτιού μου.
2. Είμαι αυτό που επικοινωνώ
Οι λέξεις που επιλέγω περιγράφουν το άτομο που είμαι, με αντιπροσωπεύουν
πλήρως, διηγούνται την ωριμότητά μου, τον βαθμό καλλιέργειας ή αμάθειας,
δείχνουν απροκάλυπτα αν είμαι αναλφάβητος και πολλά άλλα για τον χαρακτήρα μου.
3. Οι λέξεις διαμορφώνουν τη σκέψη
Παίρνω όλο τον χρόνο που χρειάζομαι για να εκφράσω αυτό που πιστεύω
καλύτερα και συγκροτημένα. Δεν βιάζομαι, δεν παραβιάζω τους όρους ποιοτικής
συμμετοχής στον διάλογο με μονολεκτικές άναρθρες κραυγές και συχνά αστειάκια
που τον υποβαθμίζουν σε αερολογίες.
4. Πριν μιλήσω, πρέπει να ακούσω και να κατανοήσω
Κανείς δεν έχει πάντα δίκιο, ούτε καν εγώ. Διαβάζω το κείμενο πρώτα, ακούω
με ειλικρίνεια τους άλλους και εκφράζομαι με σαφήνεια, ώστε να πιάσει τόπο ο
χρόνος όλων στην ανταλλαγή απόψεων και να γίνεται γόνιμος διάλογος.
5. Οι λέξεις είναι γέφυρες, όχι κάγκελα
Διαλέγω τις κατάλληλες λέξεις για να κατανοήσω, να καταλάβω τον εαυτό μου,
να πλησιάσω τους άλλους, να επικοινωνήσω, να διαμορφώσω συλλογική άποψη, δηλαδή
να συμμετέχω στον πολιτισμό μέσω γόνιμου φιλικού διαλόγου κι όχι στείρου
εχθρικού αντιλόγου.
6. Οι λέξεις έχουν συνέπειες
Ξέρω ότι κάθε λέξη μου μπορεί να έχει συνέπειες, μεγάλες ή μικρές. Φροντίζω
να τις προϋπολογίζω και να τις κοστολογώ.
7. Η κοινοποίηση (share) είναι συνευθύνη
Μοιράζομαι κείμενα και εικόνες μόνο αφού τα διαβάσω, τα καταλάβω και τα
αξιολογήσω ως χρήσιμα και για τους άλλους. Αν πρόκειται για ανοησία, είμαι εγώ
ο ανόητος που τα κοινοποίησα.
8. Οι ιδέες μπορούν να συζητηθούν και να ζυμωθούν.
Οι άνθρωποι πρέπει να γίνονται αποδεκτοί, σεβαστοί, σε κάθε περίπτωση. Δεν
μετατρέπω όσους έχουν διαφορετικές απόψεις από εμένα σε εχθρό για να τους
εκμηδενίσω επί προσωπικού. Συγκεντρώνομαι στα επιχειρήματα διαλόγου, στην ουσία
του θέματος.
9. Οι προσβολές δεν είναι επιχειρήματα
Δεν δέχομαι ούτε προκαλώ προσβολές και επιθετικότητα, ούτε υπέρ της άποψής μου
ούτε κατά. Την ίδια αμοιβαία συμπεριφορά σεβασμού απαιτώ από όλους τους
χρήστες.
10. Η σιωπή επικοινωνεί επίσης
Όταν η καλύτερη επιλογή είναι να παραμείνω σε σιωπή, παραμένω στη σιωπή.
Είναι κι αυτή μια σαφής απάντηση, κάποιες φορές, ειδικά σε χυδαίο περιβάλλον
είναι η μόνη ορθή.
Ευάγγελος Αλεξανδρής
Εκπαιδευτικός, Κοινωνιολόγος, Δημοσιογράφος.
https://www.facebook.com/groups/186156968233/posts/10159198117893234
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου