Με λαμπρότητα και εθνικό παλμό ο εορτασμός της – 25ης Μαρτίου 1821- στην Κοινότητα Ερμιόνης…

ΡΕΠΟΡΤΑΖ -> Αφιέρωμα στον τόπο που μας γέννησε! … 

stam.dam.d.

Με μια άψογη διοργάνωση από την Κοινοτική αρχή, με μεγάλη παρουσία πολιτών και με ένα λαμπρό ήλιο από  πάνω μας, κορυφώθηκε ο εορτασμός με την μεγαλειώδη παρέλαση της μαθητιώσας νεολαίας με πρώτα τα νηπιαγωγεία μας  στην βόρεια παραλία της Ερμιόνης... 

 Κλικ στη Φωτο να μεγεθύνει 

 

 

 Η πρόεδρος του Ι.Λ.Μ.Ε. κα Τίνα Αντωνοπούλου, 

καταθέτει στεφάνι στο μνημείο των Ηρώων …

Άραγε, ακολούθησε τις οδηγίες της πρόσκλησης του Προδρου της Κοινότητας ;;

 ->  Όπως και να’χει, μετά από απουσία πολλών χρόνων, έκανε ένα βήμα προς τους θεσμούς…

===========================================

Για πρώτη φορά διάνθησε τον εορτασμό με την παρουσία της,  η Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης (Χ. Ο. ΕΡ.) δίνοντας το δικό της ξεχωριστό χρώμα…

Το χρονικό της ημέρας εκφωνήθηκε στο μνημείο των Ηρώων από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Κοινότητας Ιωσήφ Γανώση, εκτός από την πολύπτυχη ιστορική αναφορά του και με πολύ καλή απόδοση! Γι’ αυτό χειροκροτήθηκε θερμά από το πλήθος των παρευρισκόμενων! 

Θεωρούμε πως αυτό το ιστορικό κείμενο,  πρέπει να πάρει ξεχωριστή θέση στο Ιστορικό & Λαογραφικό Μουσείο Ερμιόνης (Ι.Λ.Μ.Ε.)

==============================================================================================

Μερικές εικόνες από την μεγαλειώδη παρέλαση! ... 

Παραθέτουμε αυτούσια την εξαιρετική ομιλία «Πανηγυρικός της Ημέρας» του Προέδρου της Κοινότητας

=====================================================================================================================

Συμπολίτισσες και Συμπολίτες!

Ερμιονίτισσες και Ερμιονίτες!

Παιδιά της Ερμιόνης, Παιδιά της Ελλάδας  Παιδιά

μεθύστε με το αθάνατο κρασί του '21

κατά το πρόσταγμα του μεγάλου μας ποιητή! 

Διαβάστε τη συνέχεια >>>>>>

Εδώ, λοιπόν, στο Ηρώον, στην καρδιά της Ερμιόνης, στήνεται για μια ακόμη φορά το μεγάλο πανηγύρι της Πίστης και της Λευτεριάς.

Εδώ, ξανά, το χαρμόσυνο μήνυμα της θείας ενσάρκωσης συνεορτάζεται με το μήνυμα της Επανάστασης του Γένους και ταξιδεύει σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, στον κόσμο, στην οικουμένη.

Όπως, λοιπόν, σύμφωνα με τον ψαλμωδό η προαιώνια βουλή και το απ’ αιώνος μυστήριο ανακαλύπτεται και αποκαλύπτεται, σήμερα, τηρουμένων των αναλογιών και ο Κοραής θεμελίωνε προφητικά την Εθνική Ανάσταση, δεκαετίες πριν από την Επανάσταση, στηρίζοντάς την στη διάδοση των φώτων του Έθνους, δηλαδή στην ανάπτυξη της Παιδείας. «Όταν τα φώτα λάμψωσιν, η δουλεία πρέπει εξ ανάγκης να παύσει. Τούτο είναι τόσο βέβαιο όσο βέβαια είναι και τα αξιώματα των Μαθηματικών»", υποστήριζε.

Έτσι, μέσα στο δυσβάστακτο σκοτάδι της ταπεινωτικής σκλαβιάς επώνυμοι και ανώνυμοι δάσκαλοι, ρασοφόροι και λαϊκοί κατάφεραν να προσανατολίσουν τις εθνικές ελπίδες σε δύο μόνιμους στόχους: Τον «φωτισμό», την παιδεία του Γένους και το «ποθούμενο», που ήταν η ελεύθερη Πατρίδα.

Πολύ αίμα και πολύ τρόμος συνόδευσε τον τραγικό δρόμο του «φωτισμού», που μόλις και κατάφερνε να κρατάει αναμμένη τη φλόγα του, που λιανοέτρεμε στην σκλαβωμένη Ελλάδα.

Πολύς φόβος, όμως, και μεγάλες θυσίες θόλωναν και το δεύτερο μαγευτικό αλλά μακρινό όνειρο, το «ποθούμενο», που ήδη είχε κάνει την εμφάνισή του στον νου και την καρδιά των σκλάβων.

Κάποια στιγμή, όταν οι πολιτικές συνθήκες βελτιώθηκαν και οι οικονομικοί όροι το επέτρεψαν, διαμορφώθηκε ένα νέο περιβάλλον που έδωσε την ευκαιρία στο Γένος να ενισχυθεί, να εκμεταλλευτεί τα νέα δεδομένα και να τα αξιοποιήσει κατάλληλα. Εκείνο που το Γένος δεν είχε πετύχει 350 χρόνια, κατάφερε να το πραγματοποιήσει σε λιγότερο από 50 χρόνια.

Πρόκειται για τις τελευταίες, πριν από τον ξεσηκωμό, δεκαετίες, οπότε με τη συνθήκη του Κιουτσούκ - Καϊναρτζή κατοχυρώθηκαν οι ελευθερίες της Παιδείας και που συνηθίσαμε να την ονομάζουμε περίοδο του Ελληνικού Διαφωτισμού.

Είναι η περίοδος που οι Έλληνες πριν κατακτήσουν τυπικά την Ελευθερία και την πολιτική τους αυτοτέλεια, την κατέκτησαν ουσιαστικά, γιατί πίστεψαν ότι τη δικαιούνται.

Η Ελλάδα εκείνη την εποχή παρουσίαζε δύο όψεις:

Την Ελλάδα που κάτω από το μάτι του τυράννου οργανώνεται για την αποτίναξή του και την Ελλάδα που με τη συμβολή των ιδεών του Διαφωτισμού ενισχύεται στο εξωτερικό και εργάζεται ακατάπαυστα για την πρώτη.

Οπαδός αυτού του πνεύματος ο μεγάλος Αδαμάντιος Κοραής, που συμπληρώνει και συστηματοποιεί όλο το κίνημα του Ελληνικού Διαφωτισμού.

Πάθος του η Παιδεία του Γένους, που είναι κάτι παραπάνω από την εκπαιδευτική διαδικασία. Είναι ο πολιτισμός, η μόρφωση, η καλλιέργεια, η αξιοπρέπεια, η αξιοκρατία, η γενναιοδωρία και όλες οι αρετές που επιβάλλεται να κοσμούν τους ανθρώπους.

Κοντά σ’ αυτόν και ο Ρήγας ο Βελεστινλής. Υπηρέτησε και αυτός τις ιδέες του Διαφωτισμού σε όλη τους την ευρύτητα για την ανάσταση του Γένους ως απλός δάσκαλος του χωριού αλλά και ως σοφός διανοούμενος των μεγάλων πνευματικών κέντρων.

Η Κοινότητά μας τίμησε και τιμά τις δύο μεγάλες αυτές μορφές του Ελληνικού Διαφωτισμού για την προσφορά τους στον αγώνα του Γένους, αναρτώντας λάβαρα με τις μορφές τους έξω από το Κοινοτικό Κατάστημα.

Ο Διαφωτισμός είναι η «καλή ώρα» του Γένους. Τη χαρακτηρίζει ορμή και βρασμός, που γίνονται φλόγα της καρδιάς και φωτιά της πίστης διαμορφώνοντας τις συνθήκες για την έναρξη της μάχης «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος».

Αλλά υπάρχει και το «ποθούμενο» που πήρε σάρκα και οστά την ημέρα του γενικού ξεσηκωμού σε στεριά και θάλασσα.

Στον νου μας περνούν τούτες τις ώρες σαν οπτασία οι γίγαντες της λευτεριάς, ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης, ο Διάκος και ο Ανδρούτσος, ο Κανάρης και ο Νικηταράς. ο Λυκούργος Λογοθέτης που ξεσήκωσε τη Σάμο και ο Εμμανουήλ Παπάς που ξεσήκωσε τη Μακεδονία, η Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους. Και μαζί μ’ αυτούς οι 600 και πλέον αγωνιστές του Κάτω Ναχαγιέ, όπως λεγόταν τότε η επαρχία μας.

Κάτω από το λευκό μπαϊράκι με τον κόκκινο σταυρό που ύψωσαν τα αγιασμένα χέρια του Παπαρσένη, τα παλικάρια της επαρχίας μας έδιναν και αυτά τις μάχες «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος».

Εκεί ήσαν και οι 150 αγωνιστές της Ερμιόνης, οι μακρινοί συμπολίτες μας με τους πολέμαρχους Γιάννη και Σταμάτη Μήτσα, τον Θοδωράκη Μάλλωση, τον Σπύρο Μερκούρη και τόσους άλλους.

Κυρίες  και Κύριοι, Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,

Κρατώντας το καντήλι της μνήμης άσβεστο, τιμάμε σήμερα μια επέτειο χαραγμένη στις ένδοξες σελίδες της Ιστορίας μας με υψηλούς συμβολισμούς.

Είναι μια κορυφαία στιγμή, όπου συνδυάζεται η ιστορική γνώση και η μνήμη, με την ανάγκη για ενότητα και ομοψυχία.

Η Ερμιόνη με τις θεατές και αθέατες όψεις της στη μακρά ιστορία της, κοσμεί με τ’ όνομά της την Ελλάδα. Αυτό το ανέδειξαν οι πρωτεργάτες του Πολιτισμού της γενέτειράς μας.

Σε μας απομένει να σπάσουμε το κέλυφος που μας καλύπτει, να εμπνευστούμε από ανθρώπους που μπορούν με τα λόγια, τα έργα και κυρίως με το παράδειγμά τους να μας βοηθήσουν, ώστε να θέσουμε νέες προτεραιότητες στη ζωή μας. Γιατί όπως λέει και ο Κωστής Παλαμάς:

«Της αρχοντιάς ο λύχνος ο κρυσταλλένιος

φέρνει ατάραχη, περίσσια, λευκή φεγγοβολή.

Της φτώχιας τα λυχνάρι κάθε πνοή το δέρνει,

δαδί με λάμψη λίγη και με καπνό πολύ». 

Ο σημερινός πανηγυρικός λόγος, δεν είναι μια τυπική φολκλορική αναφορά στα γεγονότα της εποχής,

Είναι καταγραφή των συμπερασμάτων και διδαγμάτων που έχουμε αντλήσει και αφομοιώσει ως λαός, ως κοινωνία, ως άνθρωποι από εκείνα τα γεγονότα και τις ηρωικές πράξεις, ώστε οι σημερινές και οι αυριανές γενιές να πορεύονται με την ανάλογη γνώση και αξιοκρατία στις νέες εποχές της προόδου, της ευημερίας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Σήμερα ως εκλεγμένος αιρετός Πρόεδρος της Κοινότητας μας ομιλητής του πανηγυρικού μας επέλεξα να αναφερθώ στη μεγάλη μας ιστορική και πνευματική παρακαταθήκη που μας χάρισαν οι άνθρωποι του πνευματικού διαφωτισμού και της τότε Ελληνικής ομογένειας.

Στους Έλληνες της Βιέννης, της Λόνδρας των Παρισίων, της Τεργέστης, του Βουκουρεστίου, της Βενετιάς, της Ρώμης,  της   Αλεξάνδρειας και της  Οντέσσας και τόσων άλλων ευρωπαϊκών και μεσογειακών πόλεων.

 Στον Αδαμάντιο Κοραή, στον Ρήγα Φεραίο, στον  Ιωάννη Καποδίστρια, στον Εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό, στους Φαναριώτες μας, στους Τσακάλωφ, Σκουφά και Ξάνθο, σε όλους του Φιλικούς της Ελληνικής διασποράς.

Σε πεφωτισμένους πνευματικούς ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών, της ποίησης, και του πολιτισμού, της ναυτοσύνης, του επιχειρείν και του εμπορίου που μεταλαμπάδευσαν ως καλοί γνώστες της μητρικής μας γλώσσας αλλά και των λατινικών γλωσσών τον αρχαίο ελληνικό μας πολιτισμό και το  πανάρχαιο Ελληνικό γίγνεσθαι μεταφέροντας και καλλιεργώντας σε ξεχωριστούς  Ευρωπαίους συνανθρώπους μας τον φιλελληνισμό και την αγάπη για τον τόπο μας, ως τη μητέρα του ευρωπαϊκού και δυτικού πολιτισμού

Σήμερα λοιπόν, αν πιστεύουμε ότι ανήκουμε στην Ευρώπη να σεβαστούμε τις διδαχές και τα διδάγματα των ιστορικών μας καταβολών,   τα επιτεύγματα της ελληνικής ομογένειας σε κάθε μέρος της γης, τους δεκάδες συμπολίτες μας  ταξιδευτές και περιηγητές αλλά και το λαό μας ως φιλοπολύγλωσσο, φιλότεχνο και φιλομαθή, γιατί όλα αυτά  είναι η μεγάλη μας παρακαταθήκη για το σήμερα και το αύριο της πατρίδας μας .

Εάν θέλουμε να σεβόμαστε τον πολιτισμό, την ιστορία  και την παιδεία μας  ας επιλέγουμε να απευθυνόμαστε σε αυτούς που πραγματικά είναι σωστοί γνώστες της σπουδαίας μητρικής γλώσσας μας,  για να μας εκπροσωπούν

Εάν θέλουμε την ειρήνη και τη συνεργασία των λαών τη γνώση της τεχνολογίας και της προόδου και τη διεθνή καταξίωση πρέπει να είμαστε φιλομαθείς, γλωσσομαθείς, κοσμοπολίτες  και ταξιδευτές.

Και τέλος αν θέλουμε  σε τοπικό  και  εθνικό επίπεδο να μας κυβερνούν Καποδίστριες, πρέπει να αναγνωρίζουμε την αριστεία, τη γνώση, τη δημιουργικότητα και την αξιοσύνη  ξεχωριστών και ικανών συμπολιτών μας,  γιατί  μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε ως κοινωνία, ως λαός,

ΩΣ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΕ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΙΔΙΑ

ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΖΗΤΩ Η ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

=========================================================================

ΦΩΤΟ - ΡΕΠΟΡΤΑΖ 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ