Τάσος Τόκας δ.σ. -> Θολή η εικόνα στην οικονομική κατάσταση του Δήμου Ερμιονίδας - > Καταψηφίσαμε τον προϋπολογισμό του 2022

e-mail  στο blog   

[...] Μπορεί τα έσοδα να φτάνουν στο ύψος των 12.075.359,00€, όμως αυτό είναι μια θολή εικόνα, αφού αν προσέξουμε τα στοιχεία θα δούμε  ότι στον Κ.Α. 5 των εσόδων τα 3.182.475,19€, αποτελούν  χρηματικό υπόλοιπο προερχόμενο από τακτικά και έκτακτα έσοδα και από πιστώσεις προοριζόμενες για επενδυτικές δαπάνες για την κάλυψη υποχρεώσεων παρελθόντων ετών.

Μαζί με τα προϋπολογισμένα έσοδα (που μόνο 10-15% θα εισπραχθούν λόγω της χαμηλής εισπραξιμότητας) για το 2022, από απαιτήσεις του δήμου κατά τα παρελθόντα οικονομικά έτη, ύψους 1.426.000,00€, και  τις επιστροφές χρημάτων ύψους 410.000,00 € από την ΔΕΥΑΕΡ, τότε κάνουμε λόγο για έναν  προϋπολογισμό εσόδων που δεν αφήνει πολλές προοπτικές και πρέπει να γίνει άμεσα μια εξωστρεφής πολιτική για να έρθουν χρήματα από νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να υπάρξει σύνεση και νοικοκύρεμα στις δαπάνες  αφού δεν υπάρχει καλή εικόνα της οικονομικής κατάστασης του Δήμου Ερμιονίδας.

 

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2021

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2022:  ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΔΥΠΕΡ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ  ΣΤΙΣ 22/12/2021.>>>>>

Αναρτήσεις στο διαδίκτυο με πολλαπλά μηνύματα, που εκτοπίζουν τη σαβούρα και αυτούς που την προωθούν...

 Ευτυχώς κάπου αχνοφέγγει το Φως το Αληθινόν, -> υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ...

Από τη δημοσιογραφία των Πολιτών... 

S.D.D.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nelly Spatharis

24 Δεκεμβρίου στις 1:35 μ.μ.

 

 · 

Χριστούγεννα και Παπαδιαμάντης.

Είναι γνωστά τα χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, αλλά δεν είναι γνωστό ένα περιστατικό που του συνέβη όταν πήγε να παραδώσει ένα από τα χριστουγεννιάτικα διηγήματά του στην εφημερίδα "Ακρόπολις".

Στην εφημερίδα εκείνη τη στιγμή βρισκόταν ο διευθυντής της, ο Σταμάτης Σταματίου (γνωστός ως Σταμ. Σταμ. τιμημένος στους Βαλκανικούς Πολέμους, καθώς είχε υφαρπάξει τη κόκκινη σημαία των Βουλγάρων), ο οποίος δεν τον αναγνώρισε. Νόμιζε πως ήταν κάποιος άπορος που κρατούσε το χαρτί απορίας στα χέρια του και του έδωσε τις 10 δραχμές που συνηθίζονταν εκείνες τις γιορτινές μέρες στους άπορους. Όταν κατάλαβε το λάθος του, άνοιξε η γη να τον πλακώσει.

Έτσι διηγείται ο ίδιος ο Σταματίου το περιστατικό:

-Κι αυτά τι να τα κάμω; Δεν τα θέλετε;

Και μου έδειχνε κάτι χαρτιά. Νόμισα πως ήταν πιστοποιητικά απορίας.

-Κράτησε τα, του είπα. Εμάς δεν μας χρειάζονται.

Εσείστηκε, λυγίστηκε ολίγο, έκανε, σκυφτός να φύγη, ξαναγύρισε.

-Τότε, αφού δεν σας χρειάζονται αυτά, εγώ με τι δικαίωμα θα πληρωθώ;

-Δεν πειράζει, αρκούμεθα εις τον λόγον σας. Χριστούγεννα είναι τώρα.

-Ναι, αλλά αν δεν τα πάρετε, εγώ δεν μπορώ να πάρω χρήματα.

-Μα δεν τα παίρνετε εσείς τα χρήματα. Σας τα δίνουμε εμείς!...

-Ε, τότε πάρτε κι εσείς ετούτα που μου τα ζητήσατε!

Και τα άφησε σιγά και μαλακά πάνω στο τραπέζι.

Εσκέφτηκα μήπως του ζήτησε τίποτα πιστοποιητικά το λογιστήριο.

-Μα τι είναι, επί τέλους, αυτά, του λέω, που πρέπει απαραιτήτως να τα πάρουμε;

-Το διήγημα των Χριστουγέννων, που μου εζητήσατε.

-Το διήγημα των Χριστουγέννων... Και ποιος είσθε εσείς;

-Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

-Ο ίδιος;

Ο ίδιος και ολόκληρος!

Έπεσε το ταβάνι και με πλάκωσε, η πέννα έφυγε από τα χέρια μου, όλα εκεί μέσα, εικόνες, καρέκλες, βιβλία, εφημερίδες, σαν να στροβιλίσθηκαν γύρω μου κι έκανα ώρα να συνέλθω.

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης! Αυτός ο πρίγκηψ των Ελλήνων λογογράφων, που τον φανταζόμουνα ακτινοβολούντα, γελαστόν, ωραίον, καλοντυμένον, ευτυχή, γεμάτον εγωισμόν, αέρα και μεγαλοπρέπεια, αυτός!... Αυτός ο μαλακός, ο καλός, ο δειλός, ο φοβισμένος, και τσαλακωμένος άνθρωπος, που στεκότανε με συστολή μαθητού επιμελούς, εκεί ενώπιόν μου!...

Υ.Γ. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ζούσε από τα διηγήματά του. Πλήρωνε το νοίκι του, τη θέρμανσή του, το φαγητό του... Έγραφε πρώτα και κύρια για βιοπορισμό.

257Σοφία Μέλλου, Λίτσα Πιτσά και 255 ακόμη

111 σχόλια

8 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Μια νεανική ηλιαχτίδα μπαίνει μέσα από χαραμάδα και φωτίζει το ζόφο που επικρατεί γύρω μας ....

 

Γιώργος Λεβέντης

Ο συμπολίτης μας Γιώργος Λεβέντης - νέο παιδί, (στην ηλικία του γιού μου) παρεμβαίνει εύστοχα σε διάλογο  άσχετο με το κυρίως θέμα, που πρώτος άνοιξε μαζί μου ο κ. Ευάγγελος Αλεξανδρής- κατά δήλωση και υπογραφή του - Εκπαιδευτικός, Κοινωνιολόγος, Δημοσιογράφος. 

Οι διάλογοι κατά τη γνώμη μου παρουσιάζουν  ενδιαφέρον και μπορείτε να τους διαβάσετε  και να τους σχολιάσετε αν θέλετε-> κλικ εδώ-> Ρεπορτάζ μου και διάλογοι που ακολούθησαν στη συνέχεια στη σελίδα μου στο facebook

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Σταμάτης Δαμαλίτης  προς Γιώργο Λεβέντη Αυτό δεν είναι απλά σχόλιο, αλλά κεραυνός - ΜΠΡΑΒΟ Γιώργο, με απάλλαξες από τα σκληρά... που από λεπτότητα και ευγένεια απέφευγα....

STAM.DAM.D.

ΤΟΠΙΚΌΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΣ 

Εις μνήμην των 35 νεκρών και των 45 αγνοουμένων που χάθηκαν στα τρία ναυάγια μέσα σε τρεις μέρες στα παγωμένα νερά του Αιγαίου...

e-mail στο blog  - Τζένη Ντεστάκου 

 

"Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του, εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία [..]

Κανένας δεν βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα, εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά"

Από το ποίημα της Ουαρσάν Σάιρ για τους πρόσφυγες. 

O πίνακας «Πρόσφυγες» είναι της φοιτήτριας Ομάν Ιμάν αλ Χαταρί

Πηγή: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ - WORLD LITERATURE

Καταντήσαμε την Πατρίδα Ελλάδα «off-shore» της ατιμωρησίας;

 

      

Γράφει ο καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

     Ψάξτε για ιστορία, πολιτισμό, κλίμα, φυσικές καλλονές, και μαζί φιλότιμο, μπέσα, κυμπαριλίκι και εάν βρείτε μια άλλη χώρα και έναν Λαό που να ξεπερνά την Ελλάδα και τους Έλληνες σας παρακαλώ να μου το πείτε…

     Μη σπεύσετε να με κατηγορήσετε για Εθνοκεντρισμό (σας προλαβαίνω καθώς το παραδέχομαι ότι είμαι και θα συνεχίσω να είμαι, χωρίς κανένα συμβιβασμό, ως γιός προσφύγων, Πόντιου πατέρα και Σμυρνιάς – Μικρασιάτισας μητέρας και ξενιτεμένος από τα 18 μου…)

      Ψάξτε για ανεύθυνους πολιτικούς, καταχραστές εξουσίας, ανέντιμους αλλά και ανόητους διαχειριστές του Εθνικού πλούτου σε Υπουργεία, και «κλέφτες παρατρεχάμενους» της Εξουσίας σε Πανεπιστήμια, Νοσοκομεία και ΔΕΚΟ και θα βρείτε πολλούς και σε άλλες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 27 (μετά το Βρετανικό BREXIT) και ολάκερου του Πλανήτη μας οι οποίοι, όμως, κάποια στιγμή εντοπίζονται, δικάζονται, και ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ!..

     Ψάξτε για πολιτικούς και παρατρεχάμενους που χρεοκόπησαν οικονομικά και ηθικά μια απίστευτα και μοναδικά ευλογημένη χώρα ιδιαίτερα στα χρόνια του «εκσυγχρονισμού» με το δραματικά απίστευτο σε μέγεθος σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, με τους δαπανηρούς Ολυμπιακούς Αγώνες, με την υποταγή μας  στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο…

     Ψάξτε το σκάνδαλο NOVARTIS που αφορούσε μια δεκάδα πολιτικών ανδρών μεγάλου μεγέθους που ακόμη βρίσκονται στο ενεργό πολιτικό στερέωμα και είχαν κατηγορηθεί για δωροληψία, παθητική δωροδοκία και απιστία σχετικά με την υπηρεσία αλλά η υπόθεση έκλεισε χωρίς ΤΙΜΩΡΙΕΣ και το ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ  όπως έγραψε η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ της 21^ης Δεκεμβρίου, 2021, τη γλίτωσαν στελέχη της NOVARTIS επειδή ο Εισαγγελέας ξέχασε(!!!) να γράψει τις κατηγορίες στο κλητήριο θέσπισμα.

     Η NOVARTIS -HELLAS πλήρωσε πρόστιμο $225 εκατομ. Δολαρίων στο Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ

https://www.ekathimerini.com/news/254083/novartis-former-unit-to-pay-346-million-to-resolve-us-bribery-charges/

     Ενώ η μητρική NOVARTIS πλήρωσε πρόστιμο $729 εκατ. Δολαρίων στις Αμερικανικές Αρχές για διάφορες κατηγορίες όπως «δωροδοκία ιατρών για συνταγογραφήσεις».

https://www.swissinfo.ch/eng/novartis-pays-big-fine-for-bribing-doctors-in-the-us/45876508

     Σε ότι αφορά σε «σκιές διαφθοράς αστέρων του Πολιτικού Συστήματος» υπάρχουν σε όλη τη γη όπως και ΕΝΤΟΣ των συνόρων της ευλογημένης από το Θεό, αλλά ταλαιπωρημένης Ελλάδας…>>>>>

Όταν τέτοιες Άγιες Ημέρες ανταλλάσσουμε ευχές, ο νους και η σκέψη μας πηγαίνει σ' αυτές τις υποκριτικές συμπεριφορές με τα κούφια λόγια...

Κοινωνικά θέματα γεμάτα υποκρισία, εθελοτυφλησμό και πόνο(!)  κατά το πως βολεύει τον καθένα μας ...  

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Το παράπονο του Γιώργου Νοταρά του επονομαζόμενου από τους ίδιους και γνωστούς "ο αλιβάνιστος"...

ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΕΝΕΡΓΌ ΓΗΡΟΚΟΜΕΊΟ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

 - "ΣΤΕΓΗ ΑΓΑΠΉΣ" -> ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ...

Ένα άλλο καταπληκτικό διήγημα του Γιώργου Ν. Μουσταΐρα με δυνατό χριστουγεννιάτικο μήνυμα!!!

Του ευχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με ΥΓΕΙΑ να αξιοποιεί το ταλέντο του ως διηγηματογράφος κ.α. ...

STAM.DAM.D.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

https://rebetaskeri.blogspot.com/2021/12/blog-post_26.html

Γιατί έφτασε λειψό, το μύρο των Μάγων στον Χριστό;

 Η μέρα έφευγε γρήγορα, δίνοντας τη θέση της στις σκιές της νύχτας, καθώς το καραβάνι, που είχε βρει, στο πρώτο φως της αυγής, φιλόξενη στέγη στις σκηνές των Βεδουΐνων, ετοιμαζόταν να πάρει ξανά τον δρόμο του. Ο νεότερος από τους επικεφαλής, ο Βαλτάσαρ ο Αιθίοπας, επιστατούσε και έδινε τις τελευταίες οδηγίες.

Ο γεροντότερος, ο Κασπάρ ο Ινδός, αποχαιρετούσε τον Ομάρ μπιν Αλή, τον αρχηγό του καταυλισμού, μετρώντας του το ποσόν που είχαν συμφωνήσει για την διαμονή και το φαγητό τους. Τον πλήρωσε σε νόμισμα του Παρθικού Βασιλείου των Αρσακιδών, που διαφέντευε τον τόπο από την Περσία μέχρι εκεί. Λίγο πιο πέρα άρχιζε η επικράτεια των Ναμπάτου, των Ναβαταίων, με κύρια πόλη την Ράκμου, αυτή που οι Έλληνες ονόμαζαν Πέτρα.

Στην αμοιβή πρόσθεσε κάτι ακόμη, για την πληρωμή των Βεδουΐνων που θα έπαιρναν μαζί τους, για να τους περάσουν από μονοπάτια της ερήμου, που γνώριζαν, ώστε να φτάσουν ασφαλείς στην πορεία που τους οδηγούσε το λαμπερό αστέρι. Αυτό που τους ταξίδευε τις νύχτες δυτικά, ώστε να συναντήσουν τον νεογέννητο βασιλιά, αυτόν που αναφέρανε οι μυστικές γραφές τους.
Μαζί τους, στο μακρύ ταξίδι στο άγνωστο, με τρίτο συνοδοιπόρο τον μεσόκοπο Μελχιόρ, τον Άραβα, κουβαλούσαν δώρα ακριβά. Ο Κασπάρ, έφερνε χρυσό από τον τόπο του, πέρα από τα Τάξιλα, ο Βαλτάσαρ, μύρο από το παλαιό Βασίλειο του Σαβά και λιβάνι από την Αραβική χερσόνησο, ο Μελχιόρ. Ήσαν Μάγοι, σοφοί της Ανατολής που ασχολούνταν με τις φυσικές επιστήμες, είχαν γνώσεις αστρονομίας και ιατρικής, αλλά και γνώσεις απόκρυφες (μαντική, ερμηνεία φυσικών φαινομένων, ονειροκριτική).

Η κουστωδία των υπηρετών – φρουρών, που τους ακολουθούσε, ήταν μεγάλη, μια που οι δρόμοι της Ανατολής έκρυβαν κινδύνους σοβαρούς, με μεγαλύτερο την παρουσία Αράβων ληστών, που παραφύλαγαν στα στενά περάσματα, να βρουν οδοιπόρους απρόσεχτους και απροστάτευτους.
Γρήγορα είχε σκοτεινιάσει για τα καλά, άλλωστε στο μεσοχείμωνο που ταξίδευαν, οι νύχτες τραβούσαν σε μάκρος. Τυλίχτηκαν καλά για να αντέξουν το κρύο της εποχής, που σαν σκοτείνιαζε εκεί στην έρημο γινόταν αφόρητο και πήραν το δρόμο που χάραζε γι’ αυτούς το αστέρι, που καταύγαζε τον σκοτεινό ουρανό. Μπροστά τους, απλωτά σε ακροβολισμό, προχωρούσαν οι τρεις Βεδουΐνοι οδηγοί, με μάτια κι αυτιά σε επιφυλακή. Οι νύχτες στην έρημο, που είναι γενικά ήσυχές, μπορεί να προδώσουν κάποια απρόσμενη παρουσία, ακόμα και με μια αλλαγή μυρωδιάς στον αέρα ή με ένα ανεπαίσθητο τρίξιμο που θα ακουστεί από το πουθενά.

Ευτυχώς, πέρασαν χωρίς άσχημα συναπαντήματα την διασταύρωση με τον δρόμο Σικ, το πέρασμα για να μπεις στην Πέτρα. Στην επικράτεια των Ναμπάτου, επικρατούσε ησυχία, οι ληστές φαίνεται πως απέφευγαν την Ναβαταίικη ενδοχώρα από όταν ο ντόπιος ηγεμόνας σταύρωσε κάπου εβδομήντα από δαύτους, για να τους βλέπουν οι υπόλοιποι και να κάθονται καλά. Η Πέτρα, ως εμπορικός σταθμός και οι δρόμοι που περνούσαν απ’ αυτή έπρεπε να είναι ασφαλείς.
Η νύχτα κύλησε χωρίς σημαντικά απρόοπτα, αν εξαιρέσουμε ένα άλογο που στραβοπάτησε με αποτέλεσμα να πέσουν και να σπάσουν τα πήλινα λαγήνια με νερό που κουβαλούσε. Αυτό τους ανάγκασε, σε συνεννόηση με τους Βεδουΐνους, να κάνουν μια μικρή παράκαμψη στην πορεία τους, ώστε το πρωί να κατασκηνώσουν γύρω από ένα πηγάδι με καλό νερό.

Την ώρα που άρχισαν να διαγράφονται αχνά οι κορυφές των γύρω αμμόλοφων, το καραβάνι βρισκόταν ήδη γύρω από το πηγάδι και έβγαζαν από τα βάθη του το πολύτιμο νερό, με το δερμάτινο ασκί, που κρεμόταν από το μακρύ ξύλο και ανεβοκατέβαινε στηριγμένο σε μια διχάλα.
Ήπιαν και πότισαν τα ζωντανά, καμήλες και άλογα. Στην συνέχεια, με γοργές μεθοδικές κινήσεις, οι υπηρέτες άπλωσαν τριγύρω τις τέντες και έβαλαν να βράσουν τσάι. Το ήπιαν χωρίς βιασύνη, ορίστηκαν οι σκοπιές και ακολούθησε ύπνος και ξεκούραση, με διάλειμμα το μεσημέρι για φαγητό. Είχε περισσέψει αρκετό κρέας από την φιλοξενία της προηγουμένης στον καταυλισμό των Βεδουΐνων.

Πέρασαν δυο ήσυχα μερόνυχτα, που την μονοτονία πορείας και ξεκούρασης την έσπασε το δεύτερο απόγευμα η εμφάνιση ενός αλαφιασμένου καμηλιέρη, που τον έφερε η καμήλα του σε κακή κατάσταση, στην άκρη του πρόχειρου καταυλισμού. Ζήτησε λίγο νερό, ψελλίζοντας στα Αραμαϊκά, λίγο πριν ξεψυχήσει:

«Φυλαχτείτε από τους Ιδουμαίους!»

Μόλις ξεκίνησαν εκείνο το βράδυ, κόντυναν τις γραμμές του καραβανιού και οι επικεφαλής έδωσαν εντολή στους υπηρέτες – φρουρούς να βρίσκονται σε επιφυλακή, καβαλικεύοντας με τα όπλα στο χέρι. Ήδη προχωρούσαν βαθειά μέσα στην επικράτεια των Ιδουμαίων, κεντρίζοντας τις καμήλες να προχωρούν πιο γρήγορα. Όσο ταχύτερα άφηναν πίσω τους την Ιδουμαία και έμπαιναν στο Νεγκέβ, στη Νότια Ιουδαία – προς τα εκεί έδειχνε να τους οδηγεί το αστέρι - τόσο το καλύτερο.

Το κακό ξέσπασε ξημερώνοντας. Καθώς οι κουρασμένοι από την εντατική πορεία της νύχτας άνδρες ξεκίνησαν να στήνουν τις σκηνές, πίσω από την συστάδα των βράχων που ορθώνονταν στ’ αριστερά τους, ξεπετάχτηκαν καβαλάρηδες οπλισμένοι με τόξα και ξίφη, που άστραφταν στο φως του ήλιου, καθώς η θωριά του σηκωνόταν εκείνη την ώρα πάνω από τα βράχια, που είχαν αφήσει πίσω τους οι ταξιδιώτες.

Τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί πολύ άσχημα για το καραβάνι. Όμως, η ετοιμότητα των ανδρών του και η μαχητική τους εμπειρία, σε συνδυασμό με το ότι οι επιτιθέμενοι είχαν κόντρα τον ήλιο, που ήταν ακόμη χαμηλά και τους τύφλωνε, βοήθησαν στο να αποκρουσθούν γρήγορα οι επιδρομείς, οι οποίοι μέτρησαν με τα κορμιά τους την άμμο της ερήμου. Δυο – τρεις μονάχα γλίτωσαν καταματωμένοι. Το καραβάνι μέτραγε δύο νεκρούς και επτά τραυματίες. Ανάμεσά τους βρίσκονταν και δύο από τους Βεδουΐνους οδηγούς.

Μπορεί, τελικά, το μεγάλο κακό να αποφεύχθηκε, όμως οι πέντε από τους πληγωμένους έφεραν τραύματα σοβαρά και η καθυστέρηση, που θα προκαλούσε η κατάστασή τους, κινδύνευε να αποβεί μοιραία για την επίτευξη του σκοπού του ταξιδιού των τριών Μάγων.

Ο Κασπάρ, με την μακριά λευκή γενειάδα και την πείρα των περασμένων εξήντα του χρόνων, στράφηκε προς τους άλλους δύο σοφούς συνοδοιπόρους του:

«Δεν έχω να πω πολλά. Κινήσαμε ο καθένας από τον τόπο του παρακινημένοι από το ουράνιο φως, που μας οδηγεί σε κοινή πορεία, να πάμε τα συμβολικά μας δώρα στον νεογέννητο βασιλιά του κόσμου. Το καθένα απ’ αυτά έχει την αξία του, ουσιαστική και συμβολική. Και φυσικά, όταν ο καθένας από εμάς τα έφερε, δεν καθίσαμε να μετρήσουμε ποσότητες. Το λέω γιατί, ένα από τα δώρα μας, για την ακρίβεια, το δικό σου Βαλτάσαρ, μας είναι απαραίτητο για να θρέψουν και να γιατρευτούν οι πληγές των ανθρώπων μας. Πιστεύω πως δεν θα μειωθεί η αξία του δώρου σου αν ένα μέρος από αυτό χρησιμοποιηθεί για καλό σκοπό.»

Ο Βαλτάσαρ, χωρίς δεύτερη κουβέντα συμφώνησε. Άνοιξαν το δώρο, πήραν όση ποσότητα μύρου θα χρειαζόταν για τους τραυματίες και αφού το ανακάτεψαν με μέλι το άπλωσαν ίαμα στις πληγές. Στη συνέχεια, αφού έθαψαν με όλες τις τιμές τους νεκρούς τους και έριξαν σε ένα λάκκο τους σκοτωμένους ληστές, ακολούθησαν το ημερήσιο πρόγραμμα, με μια μικρή καθυστέρηση. Η νυκτερινή πορεία και η μάχη τούς είχαν εξαντλήσει και ο ύπνος θα ήταν το καλύτερο γιατρικό για τραυματίες και υγιείς…

Το επόμενο πρωινό είδαν να απλώνεται δεξιά τους η Μπαχρ Λουτ, η Αλμυρή θάλασσα. Είχαν φύγει πια πέρα από την επικίνδυνη γη της Ιδουμαίας, μπαίνοντας στην Νότια Ιουδαία. Το αστέρι τούς έδειχνε, πλέον, κατεύθυνση προς Βορά.

Δυο μέρες μετά, έχοντας κάνει την τελευταία στάση πριν την Ιερουσαλήμ, έσπευσαν να τους προϋπαντήσουν στρατιώτες σταλμένοι από τον βασιλιά της Ιουδαίας Ηρώδη. Είχε ακούσει πως πήγαιναν να προσκυνήσουν κάποιον νεογέννητο βασιλιά και ανησυχούσε για τον θρόνο του. Έτσι έδωσε εντολή να βρουν τους παράξενους ταξιδιώτες από την Ανατολή και να τους φέρουν σ’ αυτόν μήπως και μάθει περισσότερα. Όταν, όμως, τους ρώτησε, τού απάντησαν πως ακόμα δεν έχουν βρει τον βασιλιά. Τότε τους ζήτησε, αφού τον βρουν να τον ειδοποιήσουν, ώστε να πάει και ο ίδιος να τον προσκυνήσει.

Τον Βασιλιά του Κόσμου, τον συνάντησαν, τελικά στην Μπέιτ – Λεχέμ, στο χωριό των κτηνοτρόφων, λίγο έξω από την Ιερουσαλήμ. Σε ένα φτωχικό σπίτι, όπου τον είχε εγκαταστήσει η μάνα του αφού σαράντισε. Δεν τους ταίριαξε για τόπος βασιλικός, μα αυτοί ακολουθούσαν πιστά την παλιά προφητεία του Ζαρατούστρα και ήξεραν πως δεν είχαν λαθέψει. Γονάτισαν, με πρώτο τον γέρο Κασπάρ και πρόσφεραν τα δώρα. Κανείς δεν τα ζύγισε, κανείς δεν τα μέτρησε. Ούτε κανένας μάλωσε τον Βαλτάσαρ, για το μύρο που έλειπε..

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

(ξημερώνοντας Χριστούγεννα 2021)

Πίνακας του Τζέιμς Τισό: «Το ταξίδι των Μάγων» (περ. 1890),

 Μουσείο του Μπρούκλιν 

 

Βραδινή συνάντηση - «Γεια σου - Ερμιονίδα μας αρέσεις»...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Τέτοιες στιγμές με κρατάνε στο blogging!

Όσο σεμνός και ταπεινός να είσαι, αισθάνεσαι ωραία και λες, αξίζει όλη αυτή η περιπέτεια... και ό,τι αυτή κουβαλάει μαζί της, όταν με συναντούν συμπολίτες στο δρόμο ξένοι, άγνωστοι σε εμένα, όπως συνέβη για μια ακόμα φορά και σήμερα και σου λένε - «Γεια σου - Ερμιονίδα μας αρέσεις»...

Και πώς να μη συγκινηθώ κάθε φορά που συναντιέμαι καθ' οδόν με νέα παιδιά εφήβους ή και μεγαλύτερα καθημερινοί επισκέπτες του διαδικτύου και του blog μας κατά δική τους ομολογία και με χαιρετούν με το - γεια σου STAM.DAM.

Μια φορά συνάντησα στο δρόμο μια παρέα μικρών παιδιών 15χρονα αγόρια και κορίτσια και λέγανε ο ένας στον άλλο – «να ο δικός σου»...

Γι’ αυτές τις καλές και συγκινητικές στιγμές που μου χαρίζει το blogging και για πολλές άλλες που με πληροφορούν από συζητήσεις που γίνονται και μεταφέρονται από στόμα σε στόμα, αξίζει αυτή η κοπιαστική και γεμάτη αγωνία ενασχόληση και όλες αυτές οι οδυνηρές περιπέτειες και συκοφαντικές ταπεινώσεις που έχω υποστεί από τους γνωστούς... και για γνωστούς λόγους... που σας είναι γνωστές!!

Αυτό το συναίσθημα με χαλυβδώνει και μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω!!

Σας υπόσχομαι περισσότερη ενημέρωση με τη γλώσσα της αλήθειας, γιατί η επιλογή αυτή, κάνει το λιγότερο κακό, από όλες τις άλλες επιλογές...

Αρκεί, την Υγειά μας να'χουμε.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

STAM.DAM.D.

ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ