Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - αυτό που δεν
διέγραψε ο χάκερ... -
1 Φεβρουαρίου 2012
«Πάρ’ το στεφάνι μας πάρ’ το γεράνι μας,
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή…»
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή…»
από το ιδιαίτερο φωνητικό
μέταλλο του Ευτύχη Χατζητοφή χθες το βράδυ στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου
στην Ερμιόνη στην εκδήλωση του Μουσικού Συλλόγου
και μια κυρία (που όπως μάθαμε αργότερα ήταν η Μαρία Κοντογιάννη - Αντωνιάδη από το Πορτοχέλι) λες και ήρθε από το υπερπέραν… και προσγειώθηκε στην αίθουσα, με ένα ζεϊμπέκικο από τα παλιά και με απαράμιλλο σφρίγος και πάθος, μας ανάστησε νεκρές θύμισες από τα νεανικά μας χρόνια...!!
και μια κυρία (που όπως μάθαμε αργότερα ήταν η Μαρία Κοντογιάννη - Αντωνιάδη από το Πορτοχέλι) λες και ήρθε από το υπερπέραν… και προσγειώθηκε στην αίθουσα, με ένα ζεϊμπέκικο από τα παλιά και με απαράμιλλο σφρίγος και πάθος, μας ανάστησε νεκρές θύμισες από τα νεανικά μας χρόνια...!!
Τότε, που τέτοιες κυρίες, τις αποκαλούσαμε αρχοντορεμπέτισσες...
Τα υπόλοιπα, τα δείχνουν και τα μαρτυρούν, όλα
οι εικόνες που σας δίνουμε…
Πάντως, το πάθος που αναδυόταν μέσα από τις κινήσεις της και τις στροφές
της πάνω στο χορό, μου θύμιζε αυτό, μιας χορεύτριας φλαμένκο, ένα βράδυ πριν
40 χρόνια... σε ένα κέντρο στην παλιά πόλη της Γρανάδα στην Ισπανία.
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου