Συνήθως ξυπνάω νωρίς – πριν της έξι η ώρα
το πρωί και περιμένω πως και πώς να ακούσω την έναρξη του προγράμματος στην
κρατική ραδιοφωνία της ΕΡΤ (μακριά από εμένα το κουτί της
τηλεόρασης…) μια έναρξη που με ξεσηκώνει γλύκα με ένα συναίσθημα που δεν μπορώ
να σας το περιγράψω επακριβώς, συναίσθημα που μου δημιουργείται ακούγοντας τον
Εθνικό μας Ύμνο.
Σήμερα όμως, αμέσως
μετά ακούστηκε ένας άλλος ύμνος - τραγούδι, που με
ταξίδευε σε ένα άλλο, διαφορετικό ταξίδι της ζωής μου, σε τόπους αλαργινούς και
νοσταλγικούς από τη νεανική μου ζωή,
με θύμισες που μου δημιουργούν όχι ευχάριστα συναισθήματα
σήμερα - αυτή τη στιγμή που γράφω σαν να εξομολογούμε «κατ’ επιταγήν της
καρδιάς μου»...
Ακούστε το τραγούδι και
κάποιοι από εσάς θα καταλάβετε…
Αντί για
καλημέρα
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
1997 - Ένα
φιλί του κόσμου
Ανθολόγιο 2004
Τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα ταγκό κι ένα άγγιγμά σου κάτω από το τραπέζι
αδιάφορα τριγύρω μου να κοιτώ στο γυμνό λαιμό μου το χέρι σου να παίζει Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια βραδιά για ρομαντικές φιγούρες πάνω στην πίστα να παραμερίζουν όλοι από τη φωτιά που θα στέλνει το κορμί μας στο πρίμα βίστα Εισαγωγή: Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια ζημιά που θα κάνει άνω κάτω τη λογική σου θέλει τρέλα η ζωή μας και νοστιμιά άμα θες να βρεις τις Πύλες του Παραδείσου Μια γυναίκα, ένας άντρας κι ένας θεός ένας έρωτας θεός να μας σημαδεύει να σου δίνω τα φιλιά στων κεριών το φως και να παίρνω αυτά που ο νους μας απαγορεύει |
||||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου