Ο πρώην Δήμαρχος Κρανιδίου και Ερμιονίδας Δημήτρης Καμιζής, ξεφυλλίζει ματωμένες (!) και κιτρινισμένες σελίδες της ιστορίας μας...
=================================================================================================================================
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ 1922
Η μεγαλύτερη προδοσία και τραγωδία του νεώτερου Ελληνισμού.
Αποχωρησε ο Ελληνικός Στρατός με εντολή των τότε κυβερνώντων και άφησε τον άμαχο πληθυσμό στις άγριες διαθέσεις των Τούρκων.
Η τελευταία εναγώνιος επιστολή του Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου προς τον εξόριστον Ελευθέριον Βενιζέλον
"Και νυν, φίλτατε αδελφέ, Σε μόνον θεωρούμεν τον από μηχανής Θεόν, Σε βράχον, Σε ελπίδα, Σε σωτήρα και Μεσσίαν μας."
Στις 25 Αυγούστου η στρατιωτική εκκένωση έχει ολοκληρωθεί και οι πρόσφυγες καταβάλλουν αγωνιώδεις προσπάθειες να επιβιβαστούν σε πλοία. Ο Γεώργιος Χατζανέστης, αντιστράτηγος και διοικητής της Στρατιάς της Μικράς Ασίας, που έχει δηλώσει πριν από τρεις μόλις ημέρες σε εφημερίδα της Σμύρνης ότι οι Τούρκοι δε θα μπορέσουν να εισέλθουν στην πρωτεύουσα της Ιωνίας ούτε ύστερα από δέκα μήνες, μεταφέρει το αρχηγείο του σε πλοίο.
Την ίδια ημέρα ο Χρυσόστομος, που συνεχίζει τις άοκνες προσπάθειές του για τη διάσωση του μικρασιατικού ελληνισμού, επισκέπτεται τον αμερικανό πρεσβευτή Χόρτον και συντάσσει την τελευταία επιστολή του, που έχει ως αποδέκτη τον Ελευθέριο Βενιζέλο:
«Επέστη η μεγάλη στιγμή της μεγάλης εκ μέρους Σας χειρονομίας. Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, το Ελληνικόν Κράτος, αλλά και σύμπαν το Ελληνικόν Έθνος καταβαίνει πλέον εις τον Άδην, από του οποίου καμία πλέον δύναμις δεν θα δυνηθή να το αναβιβάση και το σώση.
[…] Έκρινα δε προ παντός απαραίτητον εκ των φλογών της καταστροφής εν αις οδυνάται ο Μικρασιατικός Ελληνισμός, και ζήτημα είναι εάν όταν το παρόν μου γράμμα αναγιγνώσκηται υπό της υμετέρας εξοχότητος αν ημείς υπάρχομεν πλέον εν τη ζωή, ν’ απευθύνω την υστάτην ταύτην έκκλησιν προς την φιλογενή και μεγάλην ψυχήν Σου και να Σας είπω μόνον δύο λέξεις.
Εάν διά να σώσητε την Ελλάδα εκρίνατε καθήκον Σας να προβήτε εις το επαναστατικόν κίνημα της Θεσ/νίκης, μη διστάσητε τώρα να προβήτε εις εκατόν τοιαύτα κινήματα, ίνα σώσητε τώρα ολόκληρον τον απανταχού γης και ιδία τον Μικρασιατικόν και Θρακικόν Ελληνισμόν, ο οποίος τόσην θρησκευτικήν λατρείαν τρέφει προς Υμάς.
[…] Και νυν, φίλτατε αδελφέ, Σε μόνον θεωρούμεν τον από μηχανής Θεόν, Σε βράχον, Σε ελπίδα, Σε σωτήρα και Μεσσίαν μας.
Περίζωσαι την ρομφαίαν του λόγου Σου και κατευοδού προς ημάς και κόψον τον άλυτον διά την διπλωματίαν μέχρι σήμερον γόρδιον δεσμόν του Ανατολικού ζητήματος.
Πίπτων επί του τραχήλου Υμών περιλούω Υμάς δι’ απείρων φιλημάτων σεβασμού και αγάπης.
27 Αυγούστου 1922.
Το αποτέλεσμα του Εθνικού Διχασμού
Νεώτερη αποφράς ημέρα του Ελληνισμού. Οι Τούρκοι στις 10 το πρωϊ μπαίνουν στην Σμύρνη,σφάζουν ,καίνε , λεηλατούν ,βεβηλώνουν , εξανδραποδίζουν.
Αυτή η φωτογραφία την οποία συμπεριλάβαμε στο βιβλίο που εκδώσαμε από τον Δήμο Κρανιδίου για τον ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΕΠΟΥΛΗ το 2001, αποτυπώνει όσα τραγικά επακολούθησαν με τους διασωθέντες πρόσφυγες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου