Βιβή Σκούρτη - Βιώματα ! -> Στην εορτή μνήμης του Αγίου Νικολάου στο Μπίστι ανακαλούμε όλους εκείνους που δεν είναι μαζί μας∙και έχουν περάσει στην αιωνιότητα....

 Κείμενο για Λαογραφικό Μουσείο

======================================================================================================================

Στη γιορτή του Αη Νικόλα

6 Δεκεμβρίου∙ γιορτάζει ο Άγιος της θάλασσας και η Ερμιόνη ως τόπος θαλασσινός τιμά ξεχωριστά μέσα από την καρδιά της τον άγιό της.

Αν και ο αριθμός των ανθρώπων που ασχολούνται επαγγελματικά με τη θάλασσα έχει αισθητά λιγοστέψει, στη συνείδηση του κόσμου διατηρείται μέσα στο πέρασμα του χρόνου και συνεχίζει, σαν τέτοια μέρα να προσέρχεται με ευλάβεια στο ξωκλήσι στο Μπίστι.

Προστάτης των ναυτικών μας, στη μορφή του οποίου στρέφεται το μυαλό κάθε θαλασσινού που αναζητά την προστασία του.

Όλα τα πλεούμενα είχαν την εικόνα του. Σε δύσκολες στιγμές την έριχναν στη θάλασσα για να γίνει νηνεμία, όπως έριχναν και το λάδι του καντηλιού για ασφαλή πλεύση.

Με ορθάνοικτα πανιά έπλεαν, τους μαστίγωναν οι καιροί και οι θάλασσες, η αρμύρα φώλιαζε στο κορμί τους κι όταν έπιαναν στεριά σάλταραν έξω, έδεναν κάβους, μάζευαν ξεβρασμένα από τη θάλασσα ξύλα και άναβαν φωτιά να μαγειρέψουν, να ημερέψουν την πείνα που θέριευε μέσα τους.

Ήξεραν τα σημάδια του καιρού, γνώριζαν τους ανέμους,  τη θάλασσα με τα τερτίπια της γιατί ζούσαν από αυτήν.  Η ανάγκη της επιβίωσης, η χαρά της περιπέτειας, η αίσθηση του ανέμου που γέμιζε το πανί  έδινε φτερά στο κάθε πλεούμενο. Η θάλασσα απαιτούσε και απαιτεί συνεχή αγώνα και εγρήγορση.

Καβατζάριζαν τον κίνδυνο με την επίκληση του προστάτη τους Αη Νικόλα και σαν τέτοια μέρα τον γιόρταζαν και τον τιμούσαν ξεχωριστά.

Άνθρωποι που πορεύονταν στη ζωή τους με τον τίμιο ιδρώτα του μόχθου τους και την αγιοσύνη τους.

Κάποιοι από αυτούς συνάντησαν το θάνατο και αναπαύονται σπαρμένοι στα βάθη της, στο υγρό στοιχείο που τους έδωσε τη δυνατότητα να ζήσουν, να επιβιώσουν και ίσως να μεγαλουργήσουν.

«Τα κόκαλα γίνονται κοράλλια και τα μάτια μαργαριτάρια»

 Σαίξπηρ (Τρικυμία)

Μαέστροι της θάλασσας που γνώριζαν να δουλεύουν τα δίχτυα και τα παραγάδια ισάξια, ανάλογα το ψάρι και το ψάρεμα, αλλά και άξιοι σφουγγαράδες.

Οι ναυτικοί μας ήσαν μπεσαλήδες, ανοιχτόκαρδοι κι απλοί σαν τη θάλασσα.

Τις μέρες που δε δούλευαν μπάλωναν τα δίχτυα τους, δόλωναν τα παραγάδια τους, προϋπόθεση για την καλή ψαριά, έπιναν κρασί, τραγουδούσαν, χόρευαν, κανταδόριζαν ερωτικά τραγούδια έξω από τα σπίτια των αγαπημένων τους,  κοιτάζοντας τον ερμιονίτικο ουρανό πλημμυρίζοντας με μελωδίες τα σοκάκια.

Στην εορτή μνήμης ανακαλούμε όλους εκείνους που δεν είναι μαζί μας∙ έχουν περάσει στην αιωνιότητα. Φιγούρες βγαλμένες από τα χειρόγραφα του Παπαδιαμάντη.

                                        Βιβή Σκούρτη