Αγαπημένη μου, εγώ δεν περίμενα να γράψω για εσένα με αφορμή το τελευταίο σου ταξίδι, -> μέσα στα τόσα της ζωής σου, με την καλλιτεχνική σου ανησυχία και την κοινωνική σου προσφορά.
Ανθούλα, είναι τόσες πολλές οι προσλαμβάνουσες που αναδύονται από μέσα μου, τόσο από την προβολή του έργου σου δημοσιογραφικά, αλλά και τις πάρα πολλές φορές που είχαμε συνεργαστεί δίπλα – δίπλα στο Ι.Λ.Μ.Ε. και αλλού, που δεν χωράνε σ’ αυτό το αποχαιρετιστήριο σημείωμα....
Όμως, θέλω γλυκιά
μου να σε αποχαιρετήσω με μια στροφή από τους στίχους του ποιητή: -> «Ήσουν καλή κι ήσουν γλυκιά κι είχες τις χάρες όλες, όλα τα χάδια του αγεριού, του κήπου όλες τις βιόλες. Το πόδι ελαφροπάτητο σαν τρυφερούλι ελάφι, πάταγε το κατώφλι μας κι έλαμπε σα χρυσάφι»…
Καλό να είναι το τελευταίο σου ταξίδι και να είσαι βέβαιη, πως
τα ΄έργα σου που υπάρχουν παντού και στο σπίτι μου, θα μείνουν στην
αιωνιότητα….
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ
Ο πίνακας αυτός της Ανθούλας παριστάνει τα βάσανα της ψυχής!!!
Σε μια επίσκεψη στο σπίτι της στα «Μαντράκια» - πήγαινα συχνά εκεί – τις λέω Ανθούλα θέλω να δω την τελευταία σου δουλειά. Έχω πάθος με τα έργα εικαστικής τέχνης και όπου βρεθώ αγοράζω. Μου δείχνει τα έργα της και δίπλα ο δάσκαλός μου και σύζυγός της Δημήτρης Δουρούκος - αείμνηστος. Κοιτάω τα έργα της και το μάτι μου έπεσε σ’ αυτόν τον πίνακα. Μου λέει η Ανθούλα προβληματισμένη:«Μάκη το μάτι σου πέφτει στα καλά. Αυτό είναι το καλύτερο και πιο αγαπημένο μου έργο, γιατί απεικονίζει τα βάσανα της ψυχής….» -Μου λέει την τιμή.... - Δεν μπορώ να στο δώσω πιο χαμηλά»... - Αυτή τη στιγμή παρενέβη ο δάσκαλός μου και τις λέει – Ανθούλα δώσε το πιο φτηνά στον Μάκη αφού του αρέσει,. Πράγματι, μου έκανε καλύτερη τιμή αγόρασα και άλλους τρείς πίνακες. Βέβαια, έχω στη συλλογή μου και αρκετά έργα της δώρα σε έμενα για όλη την προβολή που έχω κάνει στο έργο της και τη φιλία που είχαμε δημιουργήσει.
Κάνω αυτή την αναφορά στη μνήμη της, γιατί τα γραπτά μένουν και οι άνθρωποι δεν
ξεχνιούνται ποτέ κι’ όταν φεύγουν από αυτή τη ζωή….
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δημοσίευμα με ρεπορτάζ μου στην καθημερινή εφημερίδα "ΑΡΓΟΛΙΔΑ"
Η Ανθούλα ξεναγεί τους προσκόπους στο Ι.Λ.Μ.Ε. που κάθε χρόνο το καλοκαίρι κατασκηνώνουν στο Μπίστι.
Ήταν μεσημέρι με 40 βαθμούς θερμοκρασία και η Ανθούλα στη φώτο του ρεπορτάζ μου με φαρδύ καπέλο και μαύρα γυαλιά επί τω έργω!....
Αφιέρωμα στο κατευόδιο της αγαπημένης μας Ανθούλας ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου