«Ερμιονίδα μας αρέσει, δεν μας αρέσει» το blog που σας ταξιδεύει…

Το σημερινό  σημείωμα περιέχει γλυκές νοσταλγικές θύμισες από τα παλιά, έτσι αγνές και ατόφιες όπως μας τις υπαγορεύουν οι σκέψεις μας (ακόμα βαθιά χαράματα - τι σου είναι το μυαλό...) χωρίς ωραιοποιημένες λέξεις και φράσεις…

"ΚΑΛΑΜΑΡΑ"

"ΚΥΚΝΟΣ"

Σκέψεις συνοδεία ενός τραγουδιού που μας ταξιδεύει σε παλιές εποχές…

Από τότε, που είμασταν μικρά παιδιά και ακούγαμε τη σειρήνα των επιβατηγών βαποριών, που όταν προσεγγίζανε στα λιμάνια του Αργοσαρωνικού και στο δικό μας, ακουγόντουσαν από το μεγάφωνο  του πλοίου ωραία αξέχαστα τραγούδια!
Και εμείς, «η ψιλή μαρίδα του λιμανιού...» αλλά και οι μεγάλοι κατεβαίναμε στην παραλία να τα ακούσουμε. 

Τα σπίτια της Ερμιόνης τότε και τα μαγαζιά ελάχιστα είχαν ραδιόφωνο, κάποια μαγαζιά είχαν γραμμόφωνο και έβαζαν μεγάλους δίσκους (πλάκες όπως τις έλεγαν) με αυτά τα ωραία  τραγούδια αυτής της εποχής.  

 Με αυτό το τραγούδι («οι γλάροι» )που είναι σήμερα και το μικρό μας αφιέρωμα, πολλές φορές εκτός των άλλων πολύ ωραίων τραγουδιών, έμπαιναν στο λιμάνι τα λεγόμενα πλοία της γραμμής. 

Και τι δεν μας θυμίζει αυτό το ταξιδιάρικο... τραγούδι από αυτές τις εποχές του μισεμού! 
Της μετανάστευσης, της βαριάς και σκληρής ξενιτιάς!! 

Πόσα συναισθήματα, καημοί και ντέρτια αναδύονται μέσα από τα λόγια του, που είναι συνυφασμένα με τα βιώματα και τα όνειρά μας…

Με το ίδιο τραγούδι άνοιγε το πρωινό της πρόγραμμα η παλιά ΕΡΤ. 

Και μπροστά στο ζόφο της σημερινής ζωής μας και το αβέβαιο μέλλον κυρίως των παιδιών μας, ξαναγυρίζω αυτή τη στιγμή που γράφω τη σκέψη μου στα παλιά  εκείνα χρόνια, τότε, που  είμαστε έφηβοι και οι παραλίες μας με τις ταβέρνες τους, - στη μικρή πρόχειρη προβλήτα μπροστά στο παλιό καφενείο  «Τροκαντερό» στην ταβέρνα του Νικολό, στη ταβέρνα του Παντελή Μενεξή στο «Σκορδοχώρι» (για τους νταλκαδιάρηδες και τους ερωτευμένους) και σε άλλες γωνιές της Ερμιόνης,  στα καλά - καθούμενα με τη νεανική μας ορμή στηνόταν ένα ατέλειωτο χοροστάσι με τραγούδια (και με αυτό το τραγούδι) με χορούς  συρτούς - νησιώτικούς, καλαματιανούς κ.α.  - και έτσι αγκαλιασμένοι και ζαλισμένοι από "το κρασί της νιότης" ταξιδεύαμε νοερά, σε τόπους αλαργινούς, για πρόοδο και προκοπή...

Το θέμα προσφέρεται για περισσότερο πλατειασμό, αλλά περιορίζομαι  σ΄αυτά τα λίγα... 

Ακούστε οι παλιοί αυτό το τραγούδι που γίνεται λόγος και μας ταξιδεύει σε εκείνα τα χρόνια, αλλά και που γεφυρώνει - κυρίως για τα παιδιά μας -"το άλλοτε με το  τώρα της ζωή μας"  εδώ στην Ερμιόνη και στην Ερμιονίδα... 

 "ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ"

Αντί για καληνύχτα

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ