Άρθρο με αφορμή τη γιορτή του ψαρά στην Κοιλάδα
Γράφει ο Γιάννης Μαργέτας
Η Κοιλάδα προετοιμάζεται
για τη «Γιορτή του Ψαρά», για τη μεγαλύτερη εορταστική εκδήλωση συνυφασμένη με
τη ζωή, τα επαγγέλματα και τα ενδιαφέροντα των κατοίκων της.
Η πανσέληνος έκανε
αδύνατο το ψάρεμα και το «μπαϊντούζι» έδινε την ευκαιρία στους ψαράδες της
Κοιλάδας να μαζευτούν στο χωριό, να χαρούν για λίγες μέρες τις οικογένειές τους,
να χορέψουν αλλά και να δημιουργήσουν παραδοσιακούς χορούς, όπως τον
«Κοιλαδιώτικο», να διασκεδάσουν όπως ξέρουν να το κάνουν αυθόρμητα,
γενναιόδωρα, μοναδικά.
Όλοι είχαν μερίδιο σ΄
αυτή τη γιορτή. Οι ψαράδες, οι ναυτικοί που ήταν ξέμπαρκοι, οι καραβομαραγκοί,
αλλά και όσοι στα καρνάγια φρόντιζαν να διατηρούν-συντηρούν τα καΐκια
καλοτάξιδα και όμορφα.
Δίπλα στην ιχθυόσκαλα που γίνεται η «Γιορτή του Ψαρά» υπήρχε το καρνάγιο.
Σήμερα το θυμίζουν κάποια
εναπομείναντα βάζια και κάποιο φωτογραφικό υλικό.
========================================================================================================================================================
Ακολουθεί διασκευή της
δημοσίευσης στο περιοδικό “Ματιές στην Αργολίδα” τεύχος 9, Μάρτιος 2002.
Η Ναυπηγική Τέχνη
Τα παραδοσιακά ναυπηγεία στην Κοιλάδα συνεχίζουν την παράδοση παραδίδοντας στο κύμα καλοτάξιδα καΐκια. Σήμερα οι παραγγελίες νέων ξύλινων σκαφών είναι η εξαίρεση, αφού το πλαστικό και το μέταλλο έχουν κυριαρχήσει.
Ωστόσο τα Κοιλαδιώτικα ναυπηγεία διατηρούν
την τεχνογνωσία, την ετοιμότητα, το μεράκι και την τέχνη, όπως τη διδάχτηκαν
από τους παλιούς καραβομαραγκούς και έχουν ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα να
ναυπηγήσουν νέα περήφανα σκαριά.
Λίκνο της ναυτιλίας
ονομάζεται η ανατολική Μεσόγειος, σταυροδρόμι πολιτισμού από αρχαιοτάτων
χρόνων. Καπεταναίοι απ΄ όλα τα Αιγιοπελαγίτικα νησιά παρήγγελλαν καΐκια στα
Κοιλαδιώτικα ναυπηγεία από σεβασμό στην ικανότητα και την τέχνη των
καραβομαραγκών. Μέσα στη μυρωδιά του πριονιδιού και της μουράγιας, μες τους
ήχους της κορδέλας και της πλάνης, τους χτύπους των σκεπαρνιών και των σφυριών,
μερακλήδες μάστοροι σταφνίζοντας, μετρώντας και ξαναμετρώντας σκάρωναν αγέρωχα
σκαριά. Το πάλεμα με τα ροζιασμένα ξύλα διαρκές.
Το σκάφος είτε με τη μορφή ενός απλού κορμού, είτε με τη μορφή σχεδίας, ίσως είναι τόσο παλιό όσο και ο άνθρωπος.
Η ύπαρξη τέχνης της Ιστιοπλοΐας μπορεί να διαπιστωθεί σχεδόν από την αρχή της γραπτής ιστορίας. >>>>>>
Πλωτά μέσα με σχεδία εμφανίζονται στην
προδυναστική (3300π.Χ.) Αιγυπτιακή χαρακτική. Οι Αιγύπτιοι ναυτικοί
συναλλάσσονταν συχνά με την Κρήτη, την εποχή που οι Κρήτες κυριαρχούσαν στην
ανατολική Μεσόγειο (γύρω στο 1500π.Χ.).
Παρά το γεγονός ότι οι
Κρήτες διακινούσαν με τα σκάφη τους φορτία προς την Αίγυπτο, μόνο ασαφή
χαρακτικά σε πέτρα έχουν διασωθεί ως πιθανές πηγές πληροφοριών για τα σκάφη
τους. Στο νησί Δοκός του Αργοσαρωνικού, απέναντι από τα νότια παράλια της
Ερμιονίδος, βρέθηκε το αρχαιότερο μέχρι στιγμής γνωστό ναυάγιο στο Αιγαίο που
χρονολογείται στην πρώιμη χαλκοκρατία (3200-2100π.Χ). ‘Ιχνη από το πλοίο δεν
διασώθηκαν αλλά τα ευρήματα μας μαρτυρούν τον εμπορικό χαρακτήρα του πλοίου και
το θαλάσσιο εμπορικό δίκτυο της περιοχής.
Πολεμικά πλοία έλαβαν
μέρος σε διάφορες ναυτικές εκστρατείες, όπως ήταν η Αργοναυτική εκστρατεία του
1330 π.Χ. Η πλέον όμως εντυπωσιακή εξέλιξη στη ναυπηγική τέχνη ήταν η ναυπήγηση
κατά την κλασσική περίπου περίοδο της τριήρους από διάφορες ναυτικές πόλεις της
αρχαίας Ελλάδας. Περισσότερο γνωστές έγιναν οι περίφημες Αθηναϊκές τριήρεις. Ο
ναυτικός χαρακτήρας της Ερμιονίδας είναι μια πανάρχαια κληρονομιά. Για
χιλιετηρίδες ταξίδευαν με πλοία και σαν άφοβοι ναυτικοί πήγαιναν στα πέρατα του
κόσμου. Η λαμπρή ναυτική παράδοση της περιοχής μαζί με την πρόοδο της ναυτιλίας
ανέδειξαν τον εμπορικό στόλο του Κρανιδίου κατά τον 18ο και 19ο αιώνα σε έναν
από τους πιο φημισμένους στόλους της Ελληνικής Ιστιοφόρου ναυτιλίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου