Άργησε αλλά το βρήκε το δρόμο του … ο Γιώργος Ν. Μουσταϊρας ως συγγραφέας και διηγηματογράφος....

e-mail στο blog ...

Πανηγύρι, σειρά χορού και παρεξήγηση...

Γράφει ο Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

Ιούλιος και Αύγουστος είναι οι κατ’ εξοχήν μήνες των πανηγυριών. Με αφορμή την γιορτή κάποιου Αγίου στο χωριό ο κόσμος βγαίνει να γλεντήσει και να ξεδώσει.

Βέβαια, καμία σχέση δεν υπάρχει ανάμεσα στα παλιά, παραδοσιακά πανηγύρια και στα σύγχρονα. Ούτε αισθητικά – το κυριότερο – ούτε οργανωτικά. Κατ’ αρχάς, την παλαιότερη εποχή - δεν σας πάω στην εποχή του… Πάγκαλου που ήταν μακριές οι φούστες - τα πανηγύρια ήσαν μια από τις ελάχιστες ευκαιρίες να αφήσει πίσω του ο κοσμάκης τις έγνοιες και ό,τι του βάραινε την καθημερινότητα και να το ρίξει έξω. Να τραγουδήσει, να χορέψει, να πιεί, να φλερτάρει, να «δέσει» και κανένα προξενιό…

Να μείνω στην δεκαετία του 50, από όπου και η ιστορία που θα ακολουθήσει. >>>>

.Με κρασί χύμα διασκεδάζανε και με παγωμένη μπύρα ΦΙΞ από μπουκάλι. Και φρόντιζαν, άμα υπήρχε η άνεση η οικονομική, να πάρουν και σειρά χορού. Δηλαδή, δεν όρμαγαν όλοι στην πίστα και να γίνεται «πατείς με πατώ σε». Υπήρχε τάξη, που την τηρούσαν όλοι με θρησκευτική ευλάβεια, εποπτευόμενοι από τα γκαρσόνια, που ήσαν παιδιά της πιάτσας ψωμωμένα. Έτσι, χόρευαν με την σειρά τους οι οικογένειες αλλά και παρέες φίλων χωρίς ενοχλητικές… παρεμβολές. Και, φυσικά, η κάθε μορφής παρεκτροπή είχε άσχημα συνεπακόλουθα για τον παρεκτρεπόμενο

Ένα από τα μεγάλα πανηγύρια της εποχής – ακόμα βαστάει γερά – ήταν αυτό της Πουλακίδας, με αφορμή την εορτή της Αγίας Παρασκευής. Εκείνη τη χρονιά το σχήμα είχε τον μεγάλο λαϊκοδημοτικό τραγουδιστή και κιθαρίστα Γιώργο Παπαδόπουλο και τη νεαρή γυναίκα του, την ακορντεονίστρια και τραγουδίστρια Λέλα Παπαδοπούλου, που ήταν και ο «μαγνήτης» για να γίνει στο πανηγύρι το αδιαχώρητο.

Φυσικό ήταν να πιάσουν πρώτη θέση πίστα μια κουστουμαρισμένη αργείτικη αντροπαρέα, γνωστοί γλεντζέδες και λάτρεις του ποδόγυρου. Ήταν ο πατέρας μου ο Νίκος, ο κολλητός φίλος του Τάκης Καλαντζής του ΚΑΖΙΝΟ, ο Σαγκανάς με το εστιατόριο και ένας ακόμα που δεν είχα την πρόνοια να συγκρατήσω το όνομά του όταν μου έλεγε ο πατέρας την ιστορία.

Όλα πήγαιναν πρίμα, τραγούδαγαν και χαλβάδιαζαν τη Λέλα αλλά και τις ελεύθερες στις κοντινές παρέες, όταν ένα από τα γκαρσόνια τούς έφερε «κέρασμα» ένα καφάσι μπύρες. Μόλις ρώτησαν ποιος τις κερνούσε έπεσε το πρώτο μούδιασμα στην παρέα. Καθότι ο εν λόγω, μεταξύ των άλλων επιχειρηματικών του ενασχολήσεων ήταν γνωστός και ως… πορνοβοσκός.

Το κακό έγινε όταν ήρθε η σειρά τους για χορό και ανέβηκαν στην πίστα, καθώς ο κεραστής έκρινε πως δικαιούταν να χορέψει μαζί τους. Κάτι που δεν συνέβη φυσικά μιας και τον παράτησαν, χωρίς κουβέντα, σύξυλο στη μέση στο χοροστάσι, πήραν τα καπέλα τους και αποχώρησαν από το πανηγύρι.

Ακολούθησε ένα καλό ξυλοφόρτωμα τού εν λόγω από τα ψωμωμένα γκαρσόνια, γιατί εξ αιτίας του χάσανε τέσσερις καλούς πελάτες…

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας