ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
17 Αυγούστου 2014
Τα Μεταλλεία της
Ερμιόνης μια ιστορία ενός αιώνα σημαντικός σταθμός στην τοπική μας κοινωνία....
Η καλοκαιρινή εκδήλωση
του «Ερμιονικού Συνδέσμου» σε συνεργασία με την ομάδα "Ενεργών
Πολιτών Ερμιόνης"
Το θέμα της ιστορικής εποχής από αρχές του 20ου αιώνα μέχρι το 1992 ξεδίπλωσε σε όλες τις πτυχές του με την ομιλία της και με τη βοήθεια προβολής εικόνων και βιντεοσκοπημένων συνεντεύξεων, η Ερμιονιτίσσα φιλόλογος Μυρσίνη Γ. Σαμαρά, κόρη τεχνίτη που εργάσθηκε πολλά χρόνια στον χώρο των μεταλλείων.
Μπροστά σε ένα μεγάλο ακροατήριο στο οποίο
μεταξύ άλλων οι ιερείς μας Π. Δ. Βλάσσης, π. Π. Δασκαλοθανάσης ο Δήμαρχος
Ερμιονίδας Δ. Καμιζής, δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι, ο επίτιμος πρόεδρος
του Ε. Σ. καθηγητής Λίνος Μπενάκης, καθώς και άλλοι πολίτες από άλλες
περιοχές που είχαν προσωπικά και οικογενειακά βιώματα στο χώρο και την κοινωνία
των μεταλλείων, την εκδήλωση προλόγισε ο πρόεδρος του «Ερμιονικού Συνδέσμου»
Γιάννης Σπετσιώτης. Ο λόγος του όπως πάντα μεστός και γλαφυρός μας
σεργιάνισε σε εκείνους του χρόνους με ένα τρόπο ξεχωριστό, βάζοντάς μας στο
κλίμα του χρονικού, που θα ξετυλιγόταν στη συνέχεια από την ομιλήτρια. Θα μας
πει μεταξύ άλλων αρχικά ο κ. Σπετσιώτης: ...«Αυτή η εκδήλωσή μας,
όπως και οι προηγούμενες, αναδύει το άρωμα της ιστορίας του πολιτισμού της
ιδιαιτέρας μας πατρίδας της Ερμιόνης, αναδεικνύοντας έτσι ένα ξεχωριστό κομμάτι
του τόπου μας, που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Είναι μια ιστορία που σχετίζεται με
την οικονομική και κοινωνική ζωή της ιδιαιτέρας μας πατρίδας και σαν τέτοια
είναι πολύ σημαντική»...
Στη συνέχεια ο πρόεδρος του Ε.Σ. παρουσίασε την ομιλήτρια ως εκπαιδευτικό αλλά και τη σχέση που είχε η οικογένειά της με τον κόσμο των μεταλλείων Ερμιόνης.
Κατόπιν το λόγο πήρε η ομιλήτρια η οποία
αρχικά μας είπε: «Στη σημερινή μας συνάντηση θα
παρουσιάσουμε βήμα - βήμα μια διαδρομή ενός αιώνα με ένα κατ' εξοχήν
ιστορικό θέμα «Τα Μεταλλεία της Ερμιόνης» Μελετήσαμε αυτή τη διαδρομή με μια επιστροφή
από το παρόν στο παρελθόν και κάναμε τη λεγόμενη Ηροδότια στροφή. Ονομασία, που
σχετίζεται με ανάλογη στροφή που πραγματοποίησε ο ιστορικός του 6ου αιώνα
Ηρόδοτος και την επικαλούμαι εγώ γιατί δεν είμαστε μοναδικοί, πρόκειται
για φαινόμενο που συναντάμε πολύ στην εποχή μας. Αναζητήσαμε δηλαδή τις ρίζες
αυτές της ανθρώπινης ενέργειας σε μια αλυσίδα. Τόπος, τα
μεταλλεύματα και οι άνθρωποι. Συγκεντρώσαμε λοιπόν τις πιο αυθεντικές πηγές από
πνευματικές μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν μέσα στα μεταλλεία, αλλά και
από άλλες πηγές, που θα δούμε στη συνέχεια.
Ευχαριστώ τον «Ερμιονικό Σύνδεσμο» που
μου έκανε την τιμή και μου έδωσε την ευκαιρία να παρουσιάσω αυτό το θέμα. Ήταν
μόνο η αφορμή. Μετά ήταν σαν να βρέθηκα μέσα σε ένα ελαιώνα του τόπου
μας. Βρήκα μια ιστορία ενός αιώνα πλούσια των ανθρώπων, που γράφτηκε με
το μόχθο τους. Ευχαριστώ επίσης όλους εκείνους που έτρεξαν να με
βοηθήσουν και συνέτρεξαν με πολύ ενδιαφέρον για να βγει στο Φως
η Ιστορία και ο Πολιτισμός στον Τόπο μας»…
Στη συνεχεία η ομιλήτρια ξεδίπλωσε όλες
τις πτυχές του χρονικού του θέματός μας, με πολλές αναφορές βασισμένες στην
πλούσια έρευνά της από ανθρώπινες μαρτυρίες, φωτογραφικά, ηχητικά και άλλα
ντοκουμέντα.
Η εκδήλωση εκτός των άλλων διανθίστηκε από
απαγγελία ποιημάτων και ανάγνωση κειμένων σχετικά με το θέμα από τις κ. Κική
Βεντουρή – Σέρφα και Αγγελική Ματζαβίνου
Την εκδήλωση έκλεισε ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου αντιπτέραρχος ε.α. Γιώργος Φασιλής.
Φώτο - ρεπορτάζ
ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
=====================================================================
Δήλωση – μήνυμα του προέδρου του «Ερμιονικού Συνδέσμου» Γιάννη Σπετσιώτη στο blog…
Με αφορμή την εκδήλωση
για την ιστορία των
«Μεταλλείων Ερμιόνης»
Στην ερώτηση μας σε τι αποσκοπούν αυτές οι
εκδηλώσεις ο πρόεδρος του Ε. Σ. μας είπε: «Πιστεύω πως οι
εκδηλώσεις αυτές που εδώ και 53 χρόνια οργανώνει ο Σύνδεσμός μας δεν είναι μόνο
«ένα ετήσιο, αγαπημένο, θερινό, πολιτιστικό γεγονός στην πόλη μας. Είναι νομίζω
και μια κοιτίδα σκέψης, ιδεών και δημιουργίας». Δείχνουν, επίσης, ότι ο δρόμος
προς τον πολιτισμό ιδιαίτερα στις μικρές κοινωνίες περνάει μέσα από την ενότητα
και τη συνεργασία για την οποία πολλοί μιλάμε, από τα λόγια όμως μέχρι αυτά να
γίνουν πράξη, ο δρόμος είναι δύσκολος.
Για να τα καταφέρουμε πρέπει να καθυποτάξουμε το υπερτροφικό και αλαζονικό
εγώ μας, να δαμάσουμε την υπερβολική και παράλογη υπερηφάνεια μας, να
παραχωρήσουμε χώρο στον άλλον. Κατά τη γνώμη μου, αξίζει να το
δοκιμάσουμε!»
=======================================================================================================================================================
Ένα ακόμα ακόμα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την ομιλία
του προέδρου του "Ερμιονικού Συνδέσμου" Γιάννη Σπετσιώτη...
...κατά την έναρξη της
χθεσινής εκδήλωσης για την ιστορία
των Μεταλλείων της Ερμιόνης
Το δίνουμε για να σας
μεταφέρουμε νοερά την ατμόσφαιρα και προφανώς,
τη δημιουργία διαφόρων συναισθημάτων στο χώρο της εκδήλωσης...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το απόσπασμα>>>>
[…] Επιτρέψτε μου, προτού δώσω τον λόγο
στη Μυρσίνη, να αναφερθώ σε μια προσωπική μου θύμηση.
Πέντε και κάτι κάθε πρωί ακούω τα βήματα
του μακαρίτη, Σταμάτη Μαρμαρινού. Καλημέριζε τη μητέρα μου βλέποντας αναμμένο
το φως της κουζίνας κι εκείνη του ανταπέδιδε τον χαιρετισμό.
- Καλημέρα,
δασκάλα!
- Καλημέρα,
Σταμάτη!
Χρόνια αυτή η στιχομυθία!
Λίγο αργότερα κατηφορίζω στο Λιμάνι. Ο
πρωινός αέρας από τη θάλασσα και το Καταφύκι, γιάτσο το λέμε, ραπίζει το
πρόσωπό μου. Η μηχανή της βενζίνας του Μεταλλείου έχει βάλει μπρος. Μυρίζω τον
καπνό της και βλέπω έναν - έναν τους επιβάτες της να επιβιβάζονται βιαστικά.
Μια μικρή κοινωνία, ομοιόμορφη με τις μπλε φόρμες και τα κατσαρολάκια με το
φαγητό στο χέρι, τυλιγμένα στις ασπροκόκκινες πετσέτες. Λιανοκόκκαλοι άντρες με
μαύρα μαλλιά, φρεσκοχτενισμένη χωρίστρα και μελαμψά πρόσωπα. Φιγούρες βγαλμένες
από τον Ζορμπά του Καζαντζάκη, που ήταν κι αυτός μεταλλωρύχος στη Χαλκιδική,
φάνταζαν ήρωες στα παιδικά μου μάτια! Καλοί μιναδόροι, καταλαβαίναν από
μέταλλα, βρίσκαν φιλόνια, ανοίγαν γαλαρίες, κατεβαίναν στα πηγάδια, δε
φοβούνταν. δούλευαν καλά! Φυσιογνωμίες αξέχαστες!
Είναι οι πατεράδες μας, τ΄ αδέλφια μας, οι
συγγενείς μας, οι συμπολίτες μας. Για αρκετά χρόνια ανασαίναμε τον ίδιο αέρα,
πατούσαμε το ίδιο χώμα, μοιραζόμαστε καθημερινές στιγμές της ζωής μας. Οι
περισσότεροι απ’ αυτούς σήμερα δεν είναι κοντά μας. Τους θυμόμαστε, όμως, τον
καθένα ξεχωριστά. Γι’ αυτό και «υπάρχουν» ακόμα ανάμεσά μας! «Τότε οι νεκροί
πεθαίνουν, όταν τους λησμονάμε!», σημειώνει ο ποιητής μας, Κώστας Ουράνης.
Χρειάζεται, νομίζω, στο μέρος που έδενε η
βενζίνα να τοποθετηθεί μια αναθηματικη ενεπίγραφη στήλη. Να θυμίζει ότι από
εκεί, καθημερινά, δεκάδες συμπολίτες μας, αφήνοντας πίσω τα σπίτια, τις
οικογένειές τους, έμπαιναν στο μικρό σκαρί, για να βρεθούν μετά από ένα σύντομο
ταξίδι, στις γαλαρίες των Μεταλλείων. Εκεί αδιάκοπα αγωνίζονταν γι’ αυτούς που
αγαπούσαν, για όσα ονειρεύονταν. Καρτερικά αποδέχονταν τις δυσκολίες, ρουφώντας
γέλιο και δάκρυ, ζωή και θάνατο μαζί. Μοναδικά το περιγράφει ο Νίκος Καββαδίας
στο σχετικό ποίημά του, «Fata Morgana»:
«Την άγια σκουριά που τους γεννά,
τους τρέφει, τρέφεται από αυτούς και τους σκοτώνει!»
Το παράδειγμά τους έμεινε κληρονομιά και
παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές.
Κυρίες και Κύριοι,
«Αν τέτοιοι σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι κουβαλάνε την πατρίδα στους ώμους τους, τότε κανείς μας δεν κινδυνεύει!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου