Με αφορμή το φετινό Ψυχοσάββατο όπου η Εκκλησία μας γιορτάζει τους Αγίους Θεοδώρους, σκέφθηκα τιμώντας τη μνήμη γνωστών συμπολιτών μας που έφυγαν από τη ζωή, να παρουσιάσω σε αιώνια ανάπαυσή τους, τον τελευταίο χαιρετισμό που απεύθυνα μαζί με άλλους συμπολίτες μέσω του blog μου σ' αυτούς...
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
Για να διαβάσετε όλη την αναφορά μέχρι το τέλος κάντε κλικ στη συνέχεια ...
11 Φεβρουαρίου 2009
Το τελευταίο
αντίο... στο Νίκο Νόνη.
«Μη λυπάστε, διότι και οι λοιποί, δεν έχουνε ελπίδα...»
Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος
Από την Κυριακή το πρωί, η ψαράδικη οικογένεια της Ερμιόνης έγινε ακόμα πιο φτωχότερη. Και αυτό, διότι δεν υπάρχουν νέοι ψαράδες (για τους γνωστούς λόγους...), να συμπληρώσουν το κενό, που δημιουργεί το τέλος της ανθρώπινης ζωής.
Έτσι, ένας ακόμα συνάδερφος ψαράς που έφυγε από τη ζωή της ερμιονίτικης κοινωνίας, ήταν ο Νίκος Εμμ. Νόνης (Κολινέκας)
Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν στη ζωή τους ένα και μοναδικό ταξίδι και μάλιστα χωρίς επιστροφή. Όμως υπάρχουν και άλλοι, που η ζωή τους είναι ένα συνεχές ταξίδι και με πολλές περιπέτειες..., όπως του αείμνηστου συμπατριώτη μας Νίκου Νόνη.
Γι’ αυτό εμείς στο τελευταίο του ταξίδι του ευχόμαστε να είναι γαλήνιο και να έχει καλή ανάπαυση.
Φώτο: Στη γιορτή του Αγίου Νικολάου 6 Δεκεμβρίου 2004. Εμφανίζονται εκτός των ζώντων και οι δυό αείμνηστοι «αλμυρογέννητοι» Δημήτρης Ιω. Σκούρτης και Νίκος Νόνης. Τους ευχόμαστε και πάλι, καλή ανάπαυση.
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
28 Φεβρουαρίου 2009
Αφιέρωμα στη μνήμη του Στέφου
Αλεξανδρίδη
Το τελευταίο αντίο στο φωτογράφο της Ερμιονίδας, των παιδικών μας χρόνων, των ονείρων μας, των φιλοδοξιών μας και των ερώτων μας...
Την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου σε ηλικία 82 χρονών έφυγε από κοντά μας ο φωτογράφος της Ερμιονίδας, των παιδικών μας χρόνων, των ονείρων μας, των φιλοδοξιών μας και των ερώτων μας, Στέφος Αλεξανδρίδης.
Πολλοί Ερμιονιδείς πέρασαν απέναντι στο νησί των Σπετσών που ήταν η ιδιαιτέρα του πατρίδα, να τον συνοδέψουν στην τελευταία του κατοικία και να του πουν το τελευταίο αντίο.
Ο Δήμος Κρανιδίου σε ένδειξη πένθους ανέβαλε την καθιερωμένη γιορτή για τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα στην θέση των μύλων.
Ο Στέφος Αλεξανδρίδης γιός της Μαρίας και του Αλέξανδρου, γεννήθηκε στις Σπέτσες το 1926 και σε ηλικία 21 χρόνων δηλαδή το 1947 έβαλε υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος σε δημοτικές εκλογές του Δήμου Σπετσών. Οι συμπατριώτες του τον τίμησαν με την ανεπανάληπτη επιτυχία στην περιοχή μας (ανάλογα με τον αριθμό του εκλογικού σώματος) των επτακοσίων –πενήντα ψήφων.
Εξ’ αιτίας αυτής του της επιτυχίας κάποιο κοινωνικο πολιτικό γεγονός, αντίθετο με την αξιοπρέπεια και τις ηθικές αρχές του τον ανάγκασε το 1955, να εγκαταλείψει το νησί των Σπετσών αν και ήταν η ιδιαιτέρα του πατρίδα και να εγκατασταθεί στο Κρανίδι.
Η κύρια επαγγελματική του δραστηριότητα ήταν αυτή του φωτογράφου. Για μας τους Ερμιονιδείς έγινε εκείνα τα χρόνια ο φωτογράφος των ονείρων μας, των φιλοδοξιών μας και των ερώτων μας. Δηλαδή με λίγα λόγια είχε συνδέσει τον φωτογραφικό φακό του, με τη ζωή μας!!
Ήταν γόνος Μικρασιατικής οικογένειας. Και όπως όλοι οι Μικρασιάτες έτσι και αυτός ήταν ικανός να σπείρει σπόρο πάνω στα βράχια και να φυτρώσει!!
Ήταν από τους πρώτους επιχειρηματίες που πρόβαλλε ταινίες σε κινηματογραφικές αίθουσες αρχικά στις Σπέτσες και κατόπιν στο Κρανίδι και την Ερμιόνη. Στο Κρανίδι εγκατέστησε το πρώτο τυπογραφείο της Ερμιονίδας, κάνοντας παράλληλα με επιτυχία εμπόριο σε είδη τελετής γάμου και διακόσμησης.
Το μεγάλο του μεράκι όμως ήταν η φωτογραφία και αργότερα η βιντεοκάμερα την οποία δεν άφησε από τα χέρια του μέχρι το τέλος της ζωής του.
Οργάνωνε μέχρι πριν μερικά χρόνια με επιτυχία εκθέσεις ασπρόμαυρης φωτογραφίας στις Σπέτσες κατά τις εορταστικές εκδηλώσεις της «Αρμάτας», στο Κρανίδι στον «Πολιτιστικό Αύγουστο» του Δήμου Κρανιδίου και στην Ερμιόνη το Πάσχα στην εορταστική εκδήλωση το «κάψιμο του Ιούδα».
Διαπνεόμενος από πολιτιστικά και κοινωνικά αισθήματα, έχει προσφέρει δωρεάν μεγεθυσμένες ασπρόμαυρες φωτογραφίες ανάλογα με την περίπτωση στα Λαογραφικά Μουσεία Κρανιδίου και Ερμιόνης, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κρανιδίου και στο Κέντρο Υγείας.
Επίσης ήταν εμπνευστής και διοργανωτής της γιορτής της τουλίπας την άνοιξη στα Δίδυμα.
Με δική του πρόταση και δωρεά φωτογραφικού υλικού, απόκτησαν οι Δήμοι της Ερμιονίδας φωτογραφίες μουσειακής αξίας (για το Δήμο Ερμιόνης είναι κρίμα που τις έχει εκτεθειμένες στη φθορά του χρόνου)
Ακόμη είχε δημιουργήσει 1000 βιντεοκασέτες με παραδοσιακά και κοινωνικά θέματα και το όνειρό του ήταν, όταν η Ερμιονίδα αποκτήσει δικό της τηλεοπτικό σταθμό να τις αφιερώσει, για να τον βλέπουν οι Ερμιονιδείς και να τον θυμούνται.
14 Δεκεμβρίου 2009
Ο μπάρμπα-Θανάσης, άνθρωπος του καθημερινού μόχθου, ακούραστος εργάτης της γης, κατατρεγμένος στα πέτρινα χρόνια, οικογενειάρχης καλός, πατέρας και παππούς, ιδεολόγος συνεπής σε λόγο κι' έργο, πικραμένος και πονεμένος από το χαμό της γυναίκας του και συντρόφισσας του, αλλά κυρίως της μικρής κόρης του, έφυγε: << ένοικος τώρα του παντοτινού>>..
Συνηγόρησε στο πένθος της Ερμιονίδας για το φευγιό της θα έλεγε κανείς, ακόμα και ο μελαγχολικός γκριζωπός ουρανός…
Σήμερα στα 75 του έφυγε για τους κόσμους του παντοτινού ένας ακόμη θαλασσινός μας.
Από την οικογένεια των ψαράδων μας, αλλά και από την οικογένειά του θα λείπει από σήμερα ο Αριστείδης Φλεβαράκης.
Συγγενείς, φίλοι και γείτονες τον αποχαιρέτησαν στην τελευταία του κατοικία.
Παιδί εννεαμελούς οικογένειας. Τα δύσκολα χρόνια και μη έχοντας ούτε σανίδα να βγει στο πέλαγος, ψάρευε κοκωβιούς στις πέτρες του λιμανιού για να βοηθήσει στην επιβίωση της φαμίλια τους. Αργότερα παραγαδιάρης καλός, δούλεψε με τ’ αδέλφια του. Παντρεύτηκε, δημιούργησε τη δική του οικογένεια αποκτώντας με τη γυναίκα του δύο παιδιά και έζησε ήσυχα, όπως ήσυχα έφυγε.
Καλή ανάπαυση.
Βιβή Σκούρτη
Αντίο φίλε
Πολύς κόσμος συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία τον συμπατριώτη μας Γιώργο Κομμά, ο οποίος χθες το βράδυ σε ηλικία 38 χρονών άφησε την στερνή του πνοή σε τροχαίο περιστατικό στην περιοχή Φούρνοι Ερμιονίδας, αφήνοντας πίσω του τρία μικρά παιδιά ορφανά και αβάσταχτο πόνο στους γονείς του, τη σύζυγό του και μητέρα των παιδιών του.
Και ο ομιλητής έκλεισε τον «αποχαιρετιστήριο» λόγο του με τα εξής λόγια: «[…] τις προ άλλες Γιώργο, με το χαμόγελό σου έκανες τον παράδεισο και την κόλαση, να συνωμοτήσουν για πάρτη σου... Κέρδισες τότε! Τούτη φορά μας νίκησαν στη στροφή…
Καλό σου Ταξίδι Γιώργο. Ευχαριστούμε γι’ αυτά που μοιράστηκες μαζί μας.
Αγαπητοί φίλοι και συνεργάτες σήμερα είναι η πρώτη φορά που με πεποίθηση ψυχής μπορώ να σας φωνάξω -Ζήτω χάσαμε -… Καλό σου Ταξίδι Γιώργο»
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
....................................................................................................................................................................................................................
Ο χάρος στην χθεσινοβραδινή παγανιά του έβαλε σημάδι ένα νέο συμπολίτη μας και οικογενειάρχη τον Γιώργο Δ. Κομμά.
Σήμερα στην Ερμιόνη αρκετοί συμπολίτες μας παρά τη βαρυχειμωνιά συνοδεύσαμε στην τελευταία του κατοικία τον συμπολίτη μας και στην περίπτωσή μας τον συνάδελφο Αντρέα Μπενάρδο, για να του πούμε «το τελευταίο αντίο…»
[…] «Γιατί να μην ξεχνάμε ποτέ πως δεν είμαστε αθάνατοι και αιώνιοι. Παιχνίδια των θεών είμαστε, όπως το είπε ο Πλάτωνας, εφήμεροι, όπως το όρισε ο Πίνδαρος ή όντα της στιγμής, όπως το διατύπωσε ο Καβάφης, και οι καλύτερες στιγμές μας είναι εκείνες, που έχουμε κοπιάσει για να δημιουργήσουμε έργα αγάπης και πολιτισμού, για την οικογένειά μας, τους συνανθρώπους μας, ιδιαίτερα τους νέους, αλλά και για τον τόπο που ζούμε» ( Γιάννης Σπετσιώτης)
Καλό και γαληνεμένο να είναι το τελευταίο του ταξίδι και ας είναι ελαφρύ το χώμα της πατρικής γης που τον σκεπάζει…
Αιωνία του η μνήμη.
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
ΕΦΥΓΕ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΥΛΙΑΤΗΣ
Έφυγε από την ζωή πλήρης ημερών και κηδεύτηκε στις 16 Μαίου 2011 στο Κρανίδι, ο συμπατριώτης μας Γιάννης Στυλιάτης λογιστής στο επάγγελμα, επιφανής πνευματικός άνθρωπος, ιδεολόγος και κοινωνικός αγωνιστής.
Ας είναι η μνήμη σου αιώνια. »
Για εμάς ο εκλιπόντας ήταν συμμαθητής στο δημοτικό σχολείο, αλλά από πολύ μικροί είχαμε «βαπτιστεί» στην αρμύρα της πικροκυματούσας γαλάζιας θεάς. Παιδιά ακόμα, όταν οι ψαρόβαρκες των αλιέων και σπογγαλιέων τύπου «παπαδιά» όργωναν τις ελληνικές θάλασσες μέχρι την αφιλόξενη ακτή της βόρειας Αφρικής με κουπιά και πανιά για σπογγαλιεία, πολλοί από εμάς όπως και ο Αργύρης, μπαίναμε μέσα σ’ αυτές, ψάχνοντας να βρούμε την τύχη μας… και να βοηθήσουμε την οικογένειά μας!
Ένα τέτοιο κατευόδιο στον Αργύρη έγραψε με λόγια αγάπης η φίλη του Τζένη Ντεστάκου που διαβάστηκε από συμπολίτη μας στην Εκκλησία.
Ένας – ένας το διαλάμε και αραιώνουμε... Πριν λίγες μέρες ο Αργύρης Καραλής. Σήμερα, ο Ανάργυρος Αγγελής έκανε το τελευταίο του ταξίδι πάνω στη γη της Ερμιόνης, για την τελευταία του κατοικία.
και ευχόμαστε, ελαφρύ να είναι το χώμα που θα τον σκεπάσει...
Σάββατο, 11 Μαΐου 2013
Άνοιξης - γιατί γιορτάζει η φύση!
Ανάστασης - γιατί γιορτάζουμε την Ανάσταση του Κυρίου μας!
Θερισμού - γιατί στο διάβα των 101 χρόνων του βίου της, ο Θεός της χάρισε την ευτυχία και τη χαρά, να θερίσει εκτός από τα στάχυα με το σιτάρι που θέριζε ως αγρότισσα στο μεγαλύτερο μέρος της ζωή της, «να δρέψει και με το φευγιό της, τους κόπους και τους μόχθους μιας ζωής», (τα στάχυα με τους καρπούς) εκτός των άλλων και αυτά της καλής ανατροφής των παιδιών της!!
Έτσι, πολύ εμπνευσμένος και συμβολικός ήταν και ο πρωτότυπος στολισμός του φέρετρού της με στάχυα και τους καρπούς των...
Εκεί, ο κ. δήμαρχος θα μας πει, πως εδώ σε δύο τάφους με όλα τα προηγούμενα μέλη της οικογένειας μας, είναι θαμμένη και η ιστορία μας, χωρίς να παράλειψη και αυτή τη φορά να αναφερθεί με σεβασμό και αγάπη στη δεύτερη μητέρα του (όπως την αισθανόταν γιατί και αυτή τον αγαπούσε και τον φρόντιζε σαν παιδί της) την Ρωσίδα Γρηγόρευνα, που είναι θαμμένη εκεί, όταν η τύχη της την είχε φέρει τους παλιούς χρόνους στην Ερμιονίδα και είχε γίνει μέλος της οικογένειάς τους....
Την ιεροτελεστία παρακολούθησαν εκτός της συνοδείας από την περιοχή της πρωτευούσης και αρκετοί συμπολίτες από την Ερμιόνη και την Ερμιονίδα, που παραβρέθηκαν εκεί για να πουν το τελευταίο αντίο στη σεβαστή προσωπικότητα του τόπου μας που έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, αφήνοντας πίσω του σε εμάς ως παράδειγμα αξιοπρεπούς και ευγενικής συμπεριφοράς τη σεμνότητα, την πραότητα και τη σοφία, που απέκτησε στο πέρασμα των 100 χρόνων του.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
«Οίδα σου Απόστολε τα έργα και την αγάπην και την πίστιν και την διακονίαν και την υπομονήν σου και τα έργα σου τα έσχατα πλείονα των πρώτων»
Θα μας λείψεις πολύ, αλλά η μορφή σου πάντα θα παραμένει ζωντανή στη σκέψη μας και η μνήμη σου αιώνια.
18 Δεκεμβρίου 2013
Το 1941 το αυτοκίνητο και δίπλα η Μαριάννα Ξενάκη
|
Η κηδεία του θα γίνει σήμερα το απόγευμα ώρα 6.00. και η νεκρώσιμη ακολουθία θα τελεστεί στον Ι. Ν. Ταξιαρχών.
Για τον Κώστα, δεν περιμέναμε να πούμε και να γράψουμε καλά λόγια όπως συνηθίζουμε για αυτούς που φεύγουν από τη ζωή μας, όπως και κατά τη γνωστή ρήση «ο νεκρός δεδικαίωται». Πολλές είναι οι αναφορές μας όλα αυτά τα χρόνια, στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Παραθέτουμε μια απ’ όλες αυτές.
Άλλωστε, ο Κώστας Γκ. ήταν αγαπητός απ' όλους τους συμπατριώτες εκτός των άλλων και για το ιδιαίτερο χιούμορ του.
Τα έργα του, (εκτός από κάποια της ζωγραφικής), απαράμιλλης σύλληψης και έμπνευσης του θέματος, παραστάσεις με ψηφιδωτά με την αρχαία τέχνη και υλικό την ψηφίδα. Κάποια από αυτά σας δίνουμε με Φώτο. Πάνω, έργο του, με όλες τις μορφές του Θεάτρου Σκιών που βρίσκεται σε συλλογή συλλέκτη στην Ερμιόνη και κάτω στο ρεπορτάζ μας στην εφημερίδα "ΑΡΓΟΛΙΔΑ" εκτός των άλλων, έργο με ψηφιδωτά, οι αγαπημένοι του βάρδοι του λαϊκού μας τραγουδιού - Μάρκος Βαμβακάρης και Βασίλης Τσιτσάνης.
Από την Βιβή Σκούρτη
στην οικογένεια και στην κοινωνία ανθρώπου.
Φώτο από το αρχείο της Βιβής Σκούρτη
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
13 Ιουλίου 2014
«Το τελευταίο αντίο στον Γιώργο Παπαθανασίου» - εκ των υστέρων…
Στην αναφορά της Βιβής Σκούρτη με τίτλο «Ερμής Ερμιόνης» σημαίνει ιστορία τιμημένη… που αναρτήσαμε στο blog 14 Ιουνίου 2014 σε φωτογραφία με μια παλιά ομάδα του Ερμή, στη λεζάντα αναφερόμαστε στα ονόματα όλων των εικονιζόμενων παικτών και διοικητικών παραγόντων, οι οποίοι έχουν φύγει από τη ζωή. Ξεχωρίζαμε μόνο δύο εν ζωή τον Γιώργο Παπαθανασίου και τον Κούλη (Κοκαλιάρη) Σπετσιώτη.
Τον Γιώργο Π. που ήταν φίλος μου από τα παλιά… είχα πολύ καιρό να τον δω να κυκλοφορεί στην πιάτσα των δύο παραλιών και όλο ήθελα να μάθω από τα συγγενικά του πρόσωπα τους λόγους αυτής της απουσίας του, αλλά συνεχώς δεν είχα αυτή την ευκαιρία. Σήμερα το σούρουπο συνάντησα έξω από το νεκροταφείο τη σύζυγό του Μαρία και πληροφορήθηκα πως έφυγε από κοντά μας στις 30 Ιουνίου. Ντράπηκα που δεν το είχα πληροφορηθεί στην ώρα του για να παραβρισκόμουν στην κηδεία του, να του έδινα τον τελευταίο ασπασμό και να του έλεγα το τελευταίο αντίο. Βλέπετε, η κοινωνία που φτιάξαμε… στην περίπτωσή μας αυτή της Ερμιόνης, που είναι πολύ μικρή, γίνεται σε πολλές περιπτώσεις πολύ μεγάλη... τεράστια... με όλα τα χαρακτηριστικά αυτών των μεγαλουπόλεων και με κύριο στοιχείο αυτό της αποξένωσης.!! Γι’ αυτό το λόγο θεώρησα χρέος μου, να κάνω αυτή την αναφορά για τον παλιό μου φίλο, που μας συνέδεαν τόσες θύμισες από τις παρέες μας στην Αθήνα που κατοικούσε ως νέος αλλά και στην Ερμιόνη.
Εύχομαι Γιώργο να είναι καλό το τελευταίο σου ταξίδι και ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει…
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Βασίλη Λαδά, βαθύς γνώστης της μουσικής και της ιστορίας της ο ίδιος…
Ο Λάμπης στα νιάτα του...
|
Μέρα Μαρτιού μας μίσεψε ο συνάδερφος από την οικογένεια των «αλμυρογέννητων»… και «αφρογέννητων»... του υγρού στοιχείου, Χαράλαμπος Παυλίδης.
Ο Ερμιονίτης, από τους λίγους, που αγάπησαν την ιδιαιτέρα τους πατρίδα.
Αυτό αποδεικνύεται, ότι την αγάπη του αυτή την είχε μεταδώσει στην γυναίκα του την Εμιλία (και αυτή έφυγε από τη ζωή πριν λίγο καιρό απρόσμενα) καθώς και στην κόρη του Σοφία.
Άλλη μια ένδειξη της αγάπης του αυτής για τον τόπο που τον «γέννησε» οι λεπτομερείς και με παραστατικό τρόπο αφηγήσεις του σε πρόσωπα και γεγονότα στην Ερμιόνη (έχουμε δημοσιεύσει αρκετές >>> ΕΔΩ...) μέχρι το τέλος της Κατοχής που έφυγε από εδώ για να εγκατασταθεί στην πρωτεύουσα.
Εγώ για πρώτη φορά τον γνώρισα όταν νέος και πολύ ωραίος (έμοιαζε με τον Έλβις Πρίσλεϊ! - θυμάμαι φορούσε ένα ανοικτό καφέ μπουφάν -σουετίνα- με μοντέρνο για την εποχή - 1956 - 57 - συνολικό ντύσιμο) μας επισκέφτηκε στο Δημοτικό σχολείο Ερμιόνης στην ΣΤ΄τάξη για να δει τον δάσκαλό του Μιχαήλ Παπαβασιλείου.
Ο εκλιπών, Αρκάς στην καταγωγή, από πολύ νέος εγκαταστάθηκε στην τοπική μας κοινωνία ακολουθώντας πολλούς άλλους Αρκάδες που από παλιότερα χρόνια έχουν έρθει εδώ επιζητώντας μια καλύτερη ζωή.
και ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει…
της καλύτερης παιδικής μου φίλης από τα μαθητικά χρόνια της Ευγενίας Π. Οικονόμου.
30 Αυγούστου 2017
το φως κερδίζει απ' την αρχή τα χέρια μας...
Η Μαρία Τσ. ως πρόεδρος της Αδελφότητας προλογίζει την εκδήλωση για την κοπή της βασιλόπιτας του Νέου έτους 2011 στο σπίτι του συλλόγου στα Μαντράκια. Φώτο αρχείου από το σχετικό ρεπορτάζ μας |
20 Μαΐου 2018
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
3 Ιουλίου 2018
η σορός του και ένα «τρυφερό φιλί ή χάιδι» στο μέτωπό του...
H επικήδειος ομιλία του κ. Καμιζή
ήταν άκρως συναισθηματική
και κατά τον πρόλογό
της ποιητική,
με γνωστό στίχο μεγάλου μας ποιητή...
...Συγκίνησε τις καρδιές των
παρευρισκομένων
και «φτερούγισαν» ελπιδοφόρα τα
συναισθήματά τους!! ....
|
Ο πρώην καλλιτεχνικός δ/ντης της
Φιλαρμονικής ορχήστρας του Δήμου Ερμιονίδας
Ευστάθιος Αρβανίτης στο κέντρο, στη μεταφορά του φέρετρου του εκλιπόντος για την τελευταία του κατοικία... |
Φώτο - Ρεπορτάζ
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
28 Αυγούστου 2018
Το τελευταίο αντίο στη Φανή Χρ. Δαγκλή…
Σήμερα και από τον
Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου στην Ερμιόνη χοροστατούντος του Μητροπολίτη
Ύδρας κ.κ. Εφραίμ συνοδεία ιερέων και ιεροψαλτών, εψάλει η
επικήδειος ακολουθία για το φευγιό της συμπολίτισσάς μας Φανής Χρ. Δαγκλή, η
οποία μετά από επώδυνη πολύμηνη ταλαιπωρία με την υγεία της απεβίωσε χθες σε
ηλικία 58 χρόνων.
Κάποιοι από τους παρευρισκόμενους, ίσως να του είπαν ενδόμυχα, -«Καλή αντάμωση όταν σημάνει η ώρα και για εμάς… » γιατί για όλους τους ανθρώπους άλλωστε, κάποτε, κτυπάει μια καμπάνα!
Ο Χρήστος παιδί φτωχής πολυμελούς αρκαδικής οικογένειας, ήταν αγωνιστής της ζωής από μικρό παιδί. Έκανε καλή οικογένεια με την αγαπητή του σύζυγο Φανή, που κατά της μοίρας τα γραμμένα έφυγε πολύ νωρίς κι' αυτή από τη ζωή, πριν ενάμιση μήνα (περίπου).
Την τελευταία φορά είχε εκλεγεί ως πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Ερμιόνης, και ήταν εν ενεργεία μέχρι χθες, όπου εκτελούσε με επιτυχία τα καθήκοντά του, τηρουμένων των αναλογιών εκ των γνωστών συνθηκών που υπάρχουν σε όλη τη χωρά…
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
28 Μαρτίου 2019
Το τελευταίο αντίο στο Μίμη Κατσογιώργη (Παπουλάκης)
Έφυγε από τη ζωή ο τσαγκάρης της γειτονιάς, ο κυρ-Μίμης Κατσογιώργης (Παπουλάκης). Τον είχα γείτονα στο παλιό ενοικιασμένο Νηπιαγωγείο, ήταν και συμμαθητής της μαμάς μου. Άκουγε τις φωνές των παιχνιδιών και των τραγουδιών μας κι ακούγαμε τους ήχους από το σφυράκι του καθώς κάρφωνε τις σόλες των παπουτσιών. Επιδιόρθωσε εκατοντάδες παπούτσια, έραψε, σόλιασε, άλλαξε τακούνια.
Μπροστά στον πάγκο του κάθε πρωί, με την ποδιά του, τα δερμάτινα δαχτυλίδια στα δάχτυλα, εργαζόταν ασταμάτητα. Το μικρό φωτεινό εργαστήρι του κοντά στα Μαντράκια ήταν πάντα ανοιχτό. Ο χαμηλός πάγκος με τα σύνεργα: κόλλες, καρφάκια, βελόνες, κερωμένη κλωστή, σφυράκια, σουβλιά, το αμόνι και από κάτω ο κουβάς με νερό για να μαλακώνει τα δέρματα. Στο πλάι η μηχανή, στην αράδα τα καλαπόδια και στους τοίχους παλιές φωτογραφίες, ημερολόγια, ποστ.
Ο κυρ- Μίμης, με το γλυκό χαμόγελο στα χείλη, με το γάργαρο γέλιο του και τα πετυχημένα αστεία του, σε μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία με τους βοηθούς του και σε νεότερες στο μετέπειτα εργαστήρι του μέσα στη λουλουδιασμένη αυλή του σπιτιού του. Μορφή που δεν ξεχνιέται εύκολα.
Ειλικρινή συλλυπητήρια στους δικούς του. Καλή Ανάπαυση σ’ εκείνον.
Κυριακή, 30 Ιουνίου 2019
Αυτοί που φεύγουν …
Το τελευταίο αντίο στην Μαρία Βρεττού…
Το τελευταίο αντίο στην κυρά Ελένη Χαρμπή
22 Αυγούστου 2019
Το τελευταίο αντίο στην Αργύτσα (Άργυ) Μάγκου – εκ των υστέρων …
25 Αυγούστου 2019
Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ)
για να ανακοινώσει το μισεμό από τη ζωή του Δημήτρη (Μίμη)Παπανδρέου.
Από αριστερά: Μίμης Σκούρτης - Μίμης Παπανδρέου- Διαμαντής Μπενάρδος |
Βιβή Σκούρτη
Σάββατο, 31 Αυγούστου 2019
Το τελευταίο αντίο στην Ελένη Σκούρτη…
Το τελευταίο αντίο στον Γιώργο Νοταρά!! ...
Μόλις το πληροφορηθήκαμε, πως έφυγε από ανάμεσά μας, ο εκλεκτός συμπατριώτης και αγαπητός φίλος Γιώργος Κ. Νοταράς σε ηλικία 88 χρονών…
Καλό ταξίδι Γιώργο, εσύ και εμείς από ταξίδια ξέρουμε, πότε με καλοσυνάτες θάλασσες και ποτέ με φουρτουνιάρικες! Με θυελλώδεις έως πολύ θυελλώδεις ανέμους! Εσύ στους ωκεανούς που ταξίδευες με ποντοπόρα πλοία είχες ταξιδέψεις και με κυκλώνες στις ατέλειωτες ιστορίες μας που λέγαμε ο ένας στον άλλο....
Όμως εκεί που δεν μπορούσα να σε συναγωνιστώ, ήταν η μεγάλη αγάπη που είχες για τον τόπο που μας γέννησε, την Ερμιόνη μας. Και αυτό, το έδειχνες ποικιλοτρόπως με την απλοχεριά σου και τις δωρεές παντού. Πολλές μαρμάρινες πλάκες αναφέρουν το όνομά σου ως δωρητής και ευεργέτης.
Όμως, το μεγαλύτερο καμάρι σου και τιμή σου ήταν όπως μου έλεγες, τον χαρακτηρισμό που σου είχαν αποδώσει «ο αλιβάνιστος» φυσικά, οι λιβανισμένοι...
Και αυτό το καλοκαίρι που έμεινες στο σπίτι μου είπαμε πολλές ιστορίες και άλλες συζητήσεις που σε ορισμένες περιπτώσεις με οδηγούσαν στο φευγιό σου ..
Εύχομαι Γιώργο καλό να είναι το τελευταίο σου ταξίδι και το πιστεύω αυτό, γιατί οι συνθήκες που γίνεται το καθιστούν γαληνεμένο …
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΊΤΗΣ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Το τελευταίο άρθρο του στο blog του ->
http://oalivanistos.blogspot.com/
Ο ΔΗΜΟΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΟΥ ΑΠΑΡΤΧΑΙΝΤ (ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ)
Κε, Δήμαρχε στη χώρα της Δημοκρατίας, που η κοινωνία μας θεωρείται ανθρωποκεντρική και η ισοτιμία των πολιτών, είναι κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας επιβάλει, από οικοδεσπότες των εκδηλώσεων, βράβευσης διεθνώς αναγνωρισμένων προσωπικοτήτων, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, που μας αξίωσε η αξιότιμη συμπατριώτισσα μας κα Μαριάννα Βαρδηνογιάννη, να τις παρακολουθήσουμε από την κλειδαρότρυπα του πρώην Δημαρχείου μας!!!
Κε, Δήμαρχε η πανδημία του Κορονοϊού, ως ανωτέρα βία, δικαιολογούσε την αναβολή των εκδηλώσεων, για την οποία θα έπρεπε να ενημερώσετε την αξιότιμο κα Βαρδηνογιάννη για να αποφεύγεται ή όποια δυσαρέσκεια.
Άνευ Θυμιάματος Λιβανιού
Νοταράς Γεώργιος
ο Αλιβάνιστος / Ερμιονίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου